манафто́нг, ‑а,
У мовазнаўстве — просты галосны гук, які ў працэсе свайго гучання не распадаецца на два элементы.
[Ад грэч. mónos — адзін і phthongos — гук.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манафто́нг, ‑а,
У мовазнаўстве — просты галосны гук, які ў працэсе свайго гучання не распадаецца на два элементы.
[Ад грэч. mónos — адзін і phthongos — гук.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)