dokazać

зак. czego1. зрабіць, праявіць;

dokazać cudów odwagi — праявіць цуды храбрасці (адвагі);

2. даказаць, давесці, паставіць на сваім

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Portión

f -, -en по́рцыя; до́ля

éine gróße ~ Gedúld áufbringen* — праяві́ць вялі́кае цярпе́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Begábung

f -, -en здо́льнасць, та́лент

~ für Musík zéigen — праяві́ць та́лент да му́зыкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

насто́йлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць настойлівага (у 1 знач.). Праявіць настойлівасць. □ Стук паўтарыўся з большаю сілаю і настойлівасцю. Колас. — Мастацтва патрабуе ахвяр, — суцяшаў Хахлоўскі жонку і працаваў з яшчэ большай настойлівасцю. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастрахава́цца, ‑страхуюся, ‑страхуешся, ‑страхуецца; зак.

1. Застрахавацца нанава.

2. перан. Праявіць празмерную асцярожнасць у якой‑н. справе, каб знізіць адказнасць за дапушчаныя памылкі, застрахаваць сябе ад няўдач, дрэнных вынікаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zdradzić

зак.

1. kogo/co здрадзіць каму/чаму;

zdradzić ojczyznę — здрадзіць радзіме;

2. выдаць; праявіць; выявіць;

zdradzić tajemnicę — выдаць таямніцу;

zdradzić niepokój — праявіць (выказаць) неспакой;

zdradzić zdolności — праявіць здольнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

męstwo

н. мужнасць; адвага;

okazać męstwo — праявіць мужнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bohaterstwo

н. геройства; гераізм;

okazać bohaterstwo — праявіць гераізм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паасцерага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., каго-чаго, з інф. і без дап.

Разм. Праявіць асцярожнасць. — Дзе ён [Сідаронак] цяпер? — У Пульгаях... Пагражае ўсё. Кажа, вернецца Каршукоў — сквітаемся... Паасцерагаўся б ты, Станіслаў Цітавіч. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паціка́віцца, ‑каўлюся, ‑кавішся, ‑кавіцца; зак.

Праявіць цікавасць да каго‑, чаго‑н. Прылуцкі нават не пацікавіўся, каму і навошта патрабуюцца такія матэрыялы. Новікаў. Урач пацікавілася, як Міколава нага, якую яна нядаўна лячыла. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)