двухта́ктавы, -ая, -ае (спец.).

1. Працягласцю ў два такты.

Двухтактавая паўза.

2. У якім рабочы працэс адбываецца за два такты, два хады поршня (пра рухавік унутранага згарання).

Д. матор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інтру́зія, ‑і, ж.

Спец.

1. Працэс нагнятання магмы ў тоўшчу зямной кары. Працэс інтрузіі.

2. Геалагічнае цела, якое ўтварылася ў зямной кары ў выніку застывання магмы.

[Ад лац. intrusus — упхнуты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жоўцевыдзяле́нне, ‑я, н.

Фізіялагічны працэс выдзялення жоўці печанню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуміфіка́цыя, ‑і, ж.

Працэс утварэнне перагною ў глебе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мочавыдзяле́нне, ‑я, н.

Працэс выдзялення мачы з арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пластыфіка́цыя, ‑і, ж.

Працэс насычэння палімерных матэрыялаў пластыфікатарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словатво́рчасць, ‑і, ж.

Стварэнне новых слоў. Працэс словатворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фермента́цыя, ‑і, ж.

Спец. Працэс браджэння. Ферментацыя тытуню.

[Ад лац. fermentare — выклікаць браджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмбрыягене́з, ‑у, м.

Спец. Працэс эмбрыянальнага развіцця арганізмаў.

[Ад грэч. émbryon — зародак і génesis — нараджэнне, узнікненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэмента́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Спосаб умацавання грунтоў, бетонных кладак і пад. шляхам увядзення ў іх пад ціскам вадкага цэментнага раствору.

Ц. скважын.

2. Працэс здабывання з раствораў золата, серабра, медзі іх выцясненнем (як больш электрададатных) менш высакароднымі металамі (менш электрададатнымі).

3. Насычэнне паверхні малавугляроднай сталі вугляродам пры высокай тэмпературы з мэтай стварэння цвёрдага паверхневага слоя.

4. Геалагічны працэс счаплення састаўных частак горнай пароды растворанымі мінеральнымі рэчывамі.

|| прым. цэментацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)