Manövriergelände

[-'vrr-]

n -s, - вайск. аператыўная прасто́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Lúftraum

m -(e)s паве́траная прасто́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пусты́ня, -і, мн. -і, -ты́нь, ж.

Вялікая прастора з беднай расліннасцю ці ўвогуле без яе.

Бязлюдная п.

Лядовая п.

|| прым. пусты́нны, -ая, -ае.

Пустынная зона (зона пустыні). П. востраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

cosmos

[ˈkɑ:zməs]

n.

сусьве́т, ко́смас -у m., прасто́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

надзе́м’е, ‑я, н.

Прастора, якая знаходзіцца над зямлёю. У прасторах надзем’я замільгалі вольныя птушкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мё́ртвы, -ая, -ае.

1. Той, які памёр; нежывы.

М. чалавек.

Хаваць мёртвага (наз.).

2. перан. Пазбаўлены жыццёвасці; апусцелы.

М. твар.

Мёртвая вуліца.

○

Мёртвая зона (спец.) — прастора вакол радыёстанцыі, у якой назіраецца паслабленне або адсутнасць прыёму радыёсігналаў.

Мёртвая прастора — прастора, якая не прастрэльваецца франтавым агнём.

Мёртвы пункт — стан звёнаў механізма, калі яны знаходзяцца ў імгненнай раўнавазе.

Мёртвы сезон — перыяд застою ў прамысловасці, гандлі.

Мёртвы штыль — поўная адсутнасць ветру.

Мёртвы якар — нерухомы якар, які пастаянна ляжыць на дне і служыць для ўстаноўкі плывучых маякоў, бочак, прыпынку суднаў.

◊

Ляжаць мёртвым грузам — быць без выкарыстання, зусім непатрэбным.

Мёртвая хватка — здольнасць упарта, неадступна дабівацца свайго.

Піць мёртвую (разм.) — піць запоем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бязме́жны безграни́чный, беспреде́льный, бесконе́чный, бескра́йний, необозри́мый, безбре́жный;

~ная прасто́ра — безграни́чное (беспреде́льное, бескра́йнее, необозри́мое) простра́нство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

захва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

Спец. Прастора, адлегласць, якая захопліваецца чым‑н. Шырыня захвату. Захват касы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́куум, ‑у, м.

Спец. Разрэджаны стан газаў або паветра ў закрытым прыборы або пасудзіне; беспаветраная прастора.

[Лац. vacuum — пустата.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́змеж, ‑ы, ж.

Бязмежная прастора, бязмежжа. Апалена сонцам кавыльная безмеж, Паўсвету — не меней у стэпе размесціш. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)