3) пажа́длівасьць f. (у сэксуа́льным сэ́нсе), жадо́ба f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
séhnen
(sich) (nachD)
1) тужы́ць (па кім-н.)
2) імкну́цца (да каго-н., да чаго-н.); пра́гнуць (чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
géizen
vi
1) скупі́цца (mit D – на што-н.)
mit der Zeit ~ — экано́міць час
2)
(nach D) ~ — пра́гнуць (чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
аддзя́каваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каму.
1. Выказаць удзячнасць, падзякаваць. [Людзі] прагнуць песні, ловяць яе на ляту, ціснуцца да цябе, працягваюць рукі, каб аддзякаваць мастаку-паэту.Пестрак.І не стараецца вельмі Сцяпан, не моршчыць лоб, каб выдумаць што-небудзь, — само вярзецца. Толькі каб было каму слухаць ды аддзякаваць Сцяпану вясёлым смехам захаплення.Крапіва.
2. Адплаціць падарункам, грашыма або добрай справай за якую‑н. паслугу. — Дзіцятка маё, збавіцель ты наш, чым табе аддзякаваць? Вазьмі хоць на семачкі, — працягнула Аксіння зялёненькую паперку.Пальчэўскі.//перан. Якім‑н. учынкам адпомсціць за крыўду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
schmáchten
viвысок.
1) паку́таваць, тамі́цца (ад чаго-н. – vorD)
2) (nachD) тужы́ць (па кім-н.); пра́гнуць (чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
імкну́цца
1. strében vi, tráchten vi (дачаго-н nach D); bestrébt sein; séhnen, sich (nach D) (прагнуць);
2. (куды-н, дачаго-н) zústreben vi (D);
імкну́цца да мэ́ты auf ein Ziel zústreben, ein Ziel verfólgen [ánsteuern]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Нага́льны ’напорысты’, ’тэрміновы’, ’праліўны (пра дождж)’ (Сл. ПЗБ), укр.нагальний ’спешны’, ’раптоўны’, ’бурны, парывісты’. Відаць, можа быць звязана з *naglъ (гл. наглы), якое мае ўсе пералічаныя значэнні. Магчыма, сюды ж і рус.нагал ’заклік, вокліч ці песня ў такт працы’, якое Фасмер (3, 35) выводзіць з гилить ’смяяцца, насміхацца’ і якому ў сваю чаргу адпавядае укр.голити ’прыспешваць, паганяць’ (Брукнер, 133), серб.-харв.галити ’жадаць, прагнуць’ і інш., гл. галіцца (дзе дапускаецца супадзенне ў корані *gal‑ розных па паходжанню лексем).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hunger
[ˈhʌŋgər]1.
n.
1) го́лад -у m.
2) пра́га f., мо́цнае жада́ньне
a hunger for kindness — пра́га ла́скі
2.
v.i.
а) галада́ць, быць гало́дным
б) пра́гнуць, жада́ць
3.
v.t.
мары́ць го́ладам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
lust
[lʌst]1.
n.
1) пра́га f. (по́мсты, гро́шай); ця́га, схі́льнасьць f.
2) прагаві́тасьць, пра́гнасьць, сква́пнасьць f.
3) юр -у m.
2.
v.
пра́гнуць
A miser lusts after gold — Скна́ра пра́гне зо́лата
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жы́чыць ’жадаць, віншаваць’ (Нас., Сцяшк. МГ, Колас). Рус.дыял.варонеж.жи́чить ’пазычаць’, разан. ’наказваць’, укр.дыял.жи́чити ’жадаць, віншаваць’, польск.życzyć ’прагнуць, жадаць камусьці ці сабе; віншаваць’, в.-луж.žičić ’забяспечваць, даць, дазваляць’, н.-луж.žycyś ’даваць, дазваляць, віншаваць’, чэш.дыял.žičiti ’жадаць, віншаваць’, славац.žičiť ’тс’. Ст.-бел.жичити, зычити (1526 г.), ст.-рус.зычити (1567 г.) у польскіх справах. Паводле Брукнера, 669; Голуба–Копечнага, 305; Махэка₂, 498, *požitčiti (> pożyczyć) ад požitek ’польза, карыстанне’, адкуль (шляхам зваротнага словаўтварэння?) і życzyć. Бел., паводле Пальцава (Бел. лекс., 130), Булыкі (Запазыч., 114), з польск. яшчэ у XVI ст.