спусто́шыцца сов.

1. опустоши́ться, разори́ться;

2. истощи́ться, вы́пахаться;

гэ́та по́ле зусі́м ~шылася — э́то по́ле совсе́м истощи́лось (вы́пахалось)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

озари́ться азары́цца, асвяці́цца;

по́ле озари́лось луча́ми со́лнца по́ле азары́лася (асвяці́лася) прамяня́мі со́нца;

лицо́ озари́лось улы́бкой твар азары́ўся (асвяці́ўся) усме́шкай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ільня́нішча і (пасля галосных) льня́нішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

Поле, з якога сабралі лён або на якім папярэдняй культурай быў лён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ні́ва, -ы, мн. -ы, ніў, ж.

1. Апрацаванае пад сяўбу або засеянае поле.

Калгасная н.

2. перан. Галіна дзейнасці.

Працуе на высакароднай ніве асветы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

збаразні́ць сов., в разн. знач. изборозди́ть;

яры́ ~ні́лі по́ле — овра́ги изборозди́ли по́ле;

маршчы́ны ~ні́лі твар — морщи́ны изборозди́ли лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пралысе́ць сов., разг. прочи́ститься, очи́ститься места́ми; пролысе́ть;

на ўзго́рках по́ле ўжо ~се́ла — на холма́х по́ле уже́ очи́стилось (пролысе́ло)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сілавы́ в разн. знач. силово́й;

~вы́я практыкава́нні — спорт. силовы́е упражне́ния;

~ва́я ўстано́ўка — силова́я устано́вка;

○ ~во́е по́ле — силово́е по́ле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

павыпраўля́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-што.

Выправіць, адправіць куды-н. усіх, многіх або ўсё, многае.

П. дзяцей у школу.

П. камбайны ў поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

наво́кала.

1. прысл. Тое, што і навокал (у 1 знач.).

Н. — поле ды лес.

2. прыназ. з Р. Тое, што і навокал (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жы́тнішча, -а, н.

1. Поле, з якога сабралі жыта або на якім папярэдняй культурай было жыта.

2. Іржышча на жытнім полі.

Зямля шчацінілася леташнім жытнішчам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)