одапі́сец, ‑пісца, м.

Паэт, які піша оды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершатво́рац, ‑рца, м.

Уст. Складальнік вершаў; паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jam

паэт. я [ёсць] (адja jestem )

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bezdeń

ж. паэт. бездань; прадонне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bezkwietny

паэт. бяскветкавы; без кветак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

менестрэ́ль

(фр. ménestrel)

1) вандроўны паэт-музыкант у Францыі і Англіі ў сярэднія вякі, а ў 14—18 ст. — музыкант-прафесіянал;

2) перан. спявак, паэт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Веюшка (паэт.) ’думка’ (КТС) — дэмінутыў ад ве́я 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трубаду́р ‘сярэдневяковы паэт-пясняр’, ‘той, хто ўслаўляе каго- ці што-небудзь’ (ТСБМ), ‘паэт-пясняр, лірнік’ (Некр. і Байк.). Еўрапеізм, у аснове якога франц. troubadour, што ўзыходзіць да нар. лац. *tropāre ‘вершаваць, спяваць’ (Рэйзак, 677; ЕСУМ, 5, 654).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

minstrel

[ˈmɪnstrəl]

n.

мэнэстрэ́ль (вандро́ўны сьпява́к), музы́ка -і, паэ́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кува́ць паэт. уст. кукаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)