капе́ль, ‑і, ж.

Спец. Пасудзіна з порыстых матэрыялаў для капеліравання.

[Ням. Kapelle з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласка́льніца, ‑ы, ж.

У чайным сервізе — пасудзіна для апалосквання пасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́ша, -ы, мн. -ы, чаш, ж.

1. Старадаўняя круглая пасудзіна для піцця; кубак для віна (уст., паэт.).

Сярэбраная ч.

2. Якая-н. пасудзіна, ёмішча круглай формы.

У бронзавай чашы гарэў Вечны агонь.

3. перан. Вялікі натуральны або штучны рэзервуар.

Сіняя ч. возера.

◊

Дом — поўная чаша — багаты, заможны.

Перапоўніць чашу цярпення (высок.) — пазбавіць сіл, магчымасці цярпець, выносіць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ка́даўб, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драўляная пасудзіна, выдзеўбаная з тоўстай калоды.

Зрабіць к. не так проста.

|| памянш. кадаўбе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

таз¹, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Шырокая і неглыбокая круглая металічная або пластмасавая пасудзіна.

Т. для варэння.

|| памянш. та́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крапі́льніца, ‑ы, ж.

Пасудзіна для свянцонай вады, у якую макаюць крапіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парахаўні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Сумна або пасудзіна, у якой захоўвалі порах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рачніца, ‑ы, ж.

Невялікая сталовая пасудзіна для молатага перцу. Фарфоравая перачніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуся́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Работніца, якая даглядае гусей.

2. Прадаўгаватая авальная пасудзіна з тоўстымі сценкамі для смажання і тушэння гусей, качак, курэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дупля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Невялікая кадушка, выдзеўбаная з дрэва, якая выкарыстоўваецца ў хатніх умовах як пасудзіна для мукі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)