распілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Разрэзаць пілой на часткі. Распілаваць бервяно. □ Пакуль звалілі [сасну] з пня, пакуль ачысцілі ад сукоў ды распілавалі на калоды, дык зусім звечарэла. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пара́, -ы́, мн. по́ры, пор і по́раў, ж.

1. Час, перыяд, тэрмін.

Летняя п.

Без пары (дачасна). Да гэтай пары (да гэтага часу). Да пары да часу (пакуль што). З той пары (з таго часу, моманту). Не ў пару (не ў час, недарэчы). У пару (у час, своечасова).

2. у знач. вык. Настаў час для чаго-н.

П. дадому.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

before​3 [bɪˈfɔ:] conj. ране́й як (чым), перш як (чым);

Do it before you forget. Зрабі гэта, пакуль не забыў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pending

[ˈpendɪŋ]

1.

adj.

незако́нчаны, які́ яшчэ́ разгляда́ецца

The agreement was pending — Пагадне́ньне яшчэ́ разгляда́лася

2.

prep.

1) паку́ль

pending his return — паку́ль ён ве́рнецца

2) у ча́се

pending the investigation — у ча́се сьле́дзтва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

b. a. w.

= bis auf weiteres – пакуль; у далейшым да распараджэння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

solánge

cj паку́ль, да таго́ ча́су, дату́ль, у той час як

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

за́цепла, прысл.

Разм. Пакуль цёпла, да наступлення холаду. Зацепла выкапаць бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

as yet

дагэ́туль, паку́ль што

Nothing has been done as yet — Дагэ́туль нічо́га ня зро́блена

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сва́дьба вясе́лле, -лля ср.;

сыгра́ть сва́дьбу згуля́ць вясе́лле;

справля́ть сва́дьбу спраўля́ць вясе́лле;

◊

до сва́дьбы заживёт шутл. паку́ль жані́цца — загаі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

жані́цца, жаню́ся, жэ́нішся, жэ́ніцца; зак. і незак., з кім.

1. Пра мужчыну: уступіць (уступаць) у шлюб.

Сын жэніцца.

2. (адз. л. не ўжыв.). Уступіць (уступаць) у шлюб.

Сусед з суседкай жэняцца.

Пакуль ж., загаіцца (прыказка).

|| зак. ажані́цца, ажаню́ся, ажэ́нішся, ажэ́ніцца (да 1 знач.) і пажані́цца, -жэ́німся, -жэ́ніцеся, -жэ́няцца (да 2 знач.).

Сын сёлета ажаніўся.

Вырашылі п.

|| наз. жані́цьба, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)