Verbum

гало́сны, -ая, -ае.

Пра гук мовы: які ўтвараецца пры свабодным праходжанні паветра праз поласць рота.

Г. гук.

Ненаціскныя галосныя (наз.).

карбюра́цыя, -і, ж. (спец.).

Утварэнне гаручай сумесі з вадкага паліва і паветра ў рухавіках унутранага згарання.

|| прым. карбюрацы́йны, -ая, -ае.

азана́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для атрымання азону, а таксама для ўзбагачэння азонам паветра.

|| прым. азана́тарны, -ая, -ае.

усхлі́пваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Сутаргава ўдыхаць паветра пры плачы.

|| аднакр. усхлі́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні́.

|| наз. усхлі́пванне, -я, н.

цвёрданасе́нны, -ая, -ае.

Пра насенне злакавых раслін: які мае цвёрдую абалонку, не прапускае паветра і доўга не набухае ў вадзе.

эмфізе́ма, -ы, ж. (спец.).

Хваробатворнае скапленне паветра ў якіх-н. органах, тканках.

Э. лёгкіх.

Тканкавая э.

|| прым. эмфіземато́зны, -ая, -ае.