éinhängen

1.

vt наве́шваць (на завесы)

den Hörer ~ — паве́сіць тэлефо́нную тру́бку

2.

(sich)

(bei D) разм. браць (каго-н.) пад руку́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zawiesić

зак.

1. павесіць;

zawiesić na ścianie — павесіць на сцяне;

2. завесіць; захінуць;

zawiesić okno — завесіць (захінуць) акно;

3. перан. прыпыніць; адтэрмінаваць;

zawiesić moc prawną юр. прыпыніць дзеянне закона;

zawiesić karę — вынесці ўмоўнае пакаранне;

zawiesić głos — зрабіць паўзу (пра прамоўцу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крук, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Металічны ці драўляны стрыжань з загнутым тупым канцом.

Павесіць паліто на к.

2. Кароткі металічны прут, загнуты на адным канцы і прымацаваны другім канцом да каната, вяроўкі і пад. для падчэплівання і перамяшчэння грузаў.

К. пад’ёмнага крана.

3. Зашчэпка на дзвярах у форме загнутага на канцы металічнага прута, які накідваецца на прабой.

Узяць дзверы на к.

4. Лішняя адлегласць пры хадзьбе кружным шляхам.

◊

Крукам галавы (носа) не дастаць (разм., неадабр.) — пра вельмі ганарыстага чалавека.

Сагнуць у крук каго (разм.) — прымусіць падпарадкавацца.

Сядзець крукам (разм.) — вельмі старанна рабіць што-н. (звычайна седзячы).

|| прым. крукавы́, -а́я, -о́е (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераапрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. што. Зняўшы адно, апрануць што‑н. іншае. Міхась паставіў машыну ў гараж, памыўся, пераапрануў касцюм і накіраваўся да будынка, у якім Зося займалася на вячэрніх курсах. Кавалёў. // каго. Апрануць у іншую вопратку. Яшчэ падумаў, што такой, мабыць, выглядала б і Дануся, каб пераапрануць яе ва ўсё вайсковае ды павесіць на яе аўтамат. Карпюк.

2. кім або ў каго. Апрануць каго‑н. з мэтай маскіроўкі. Пераапрануць у клоуна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́шаць

1. hängen vt (на што-н an A); áufhängen vt (павесіць);

2. (пакараць) hängen vt; hénken vt (уст);

ве́шаць галаву́ den Kopf hängen lássen*

◊ ве́шаць саба́к на каго-н разм j-m álle Schuld zúschreiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

założyć

зак.

1. закласці; пакласці; раскласці; ускласці;

założyć fundament — закласці падмурак;

2. павесіць; начапіць; надзець;

założyć firanki — павесіць фіранкі;

założyć kapelusz — надзець капялюш;

założyć opatrunek — забінтаваць;

3. заснаваць; стварыць;

założyć miasto — заснаваць горад;

4. зрабіць здагадку, выказаць меркаванне;

założyć z góry — загадзя падумаць;

założyć rodzinę — ажаніцца; заснаваць род

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

самасу́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Самачыннае, без ведама ўлад і суда пакаранне чалавека, якога западозрылі ці абвінавацілі ў злачынстве. [Грышка:] — Пакуль не позна — не дайце рабіць самасуду пад сялянамі. Віламі і тапарамі абаран[і]це заўтра тых, каго жандары павесіць захочуць. Мы вам паможам... Чарот. Каб Лясніцкі спазніўся на адну хвілінку, усё было б скончана. Суду не было б чаго рабіць. Але камісар сурова спыніў самасуд. Шамякін. // Асуджэнне самім якіх‑н. сваіх учынкаў, дзеянняў. Як вядома, здольнасць да самага, глыбокага самасуду — яшчэ не прыкмета, глыбокай маральнасці. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаму́т м

1. Kúmmet n -(e)s, -e;

◊ надзе́ць хаму́т на каго-н j-m ein Joch áuflegen, j-n ins Joch spánnen;

паве́сіць (сабе́) хаму́т на шы́ю sich (D) éine Last áufladen*;

2. тэх Bügel m -s, -, Klámmer f -, -n;

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вышэ́й

1. нареч. сравнит. ст. вы́ше, повы́ше;

со́нца ўзняло́ся в. — со́лнце подняло́сь вы́ше;

паве́сіць карці́ну в. — пове́сить карти́ну повы́ше;

2. нареч. вы́ше;

як упаміна́лася в. — как упомина́лось вы́ше;

3. в знач. предлога вы́ше;

тэмперату́ра в. нуля́ — температу́ра вы́ше нуля́;

◊ падыма́й в.! — поднима́й вы́ше!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уздзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; зак., што.

1. Надзець, нацягнуць на сябе або на каго‑н. (адзенне, абутак і пад.). Уздзець паліто. Уздзець боты на ногі. □ Уздзеў [Платон] кепку, схапіў са сцяны дубальтоўку і выскачыў. Пестрак. Вокны Параска посцілкамі пазавешвала, лепшы андарак уздзела. Лобан.

2. Павесіць, начапіць на што‑н.; прымацаваць да чаго‑н. Уздзець рукзак на плечы. Уздзець пятлю на крук. □ Лаўрэн Карпавіч, не спяшаючыся, уздзеў на нос акуляры і пачаў чытаць. Гроднеў.

3. Насадзіць што‑н. на вастрыё, на які‑н. стрыжань; праколваючы, надзець на што‑н. вострае. Уздзець кола на вось. □ Збан уздзеў на відэлец скрылёк кілбасы і на момант задумаўся, нібы вырашаючы, есці ці не. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)