Verbum

апапле́ксія, -і, ж.

Кровазліццё ў які-н. орган або закупорка мазгавых сасудаў, што выклікае раптоўную страту прытомнасці і параліч; інсульт.

|| прым. апаплексі́чны, -ая, -ае.

Апаплексічны ўдар.

прадстаўні́чы, -ая, -ае.

1. Выбарны, заснаваны на прадстаўніцтве (у 3 знач.).

П. сход. П. орган.

2. Які добра адлюстроўвае чые-н. інтарэсы, аўтарытэтны.

Недастаткова прадстаўнічая камісія.

пракурату́ра, -ы, ж.

1. Дзяржаўны орган, які наглядае за выкананнем законаў і законнасці і прыцягвае да адказнасці тых, хто ўчыняе злачынствы.

2. зб. Работнікі пракурорскага нагляду.

тычы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. тычына.

2. Мужчынскі орган размнажэння ў кветак, які змяшчае пылок (спец.).

|| прым. тычы́нкавы, -ая, -ае.

упраўле́нне, -я, н.

Буйная адміністрацыйная ўстанова або орган установы, арганізацыі і пад., які кіруе пэўнай галіной дзейнасці.

Цэнтральнае статыстычнае ў.

У. чыгункі.

|| прым. упраўле́нчы, -ая, -ае.

хабато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. гл. хобат.

2. Орган ссання ў членістаногіх жывёл у выглядзе выцягнутага ў трубку ротавага прыдатка.

|| прым. хабатко́вы, -ая, -ае.