ты́цкаць несов., разг. ты́кать, сова́ть;

◊ т. у нос — ты́кать (сова́ть) в нос;

па́льцам т. — па́льцем ты́кать;

т. у во́чы — ты́кать в глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гарба́ты, -ая, -ае.

1. Які мае горб (у 1 знач.).

Г. стары.

2. у знач. наз. гарба́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Гарбун.

Гарбатага магіла выправіць.

3. Выгнуты, з гарбінкай.

Г. нос.

|| наз. гарба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

храсткава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікія або выступаючыя храсткі. Храсткаваты нос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рази́ть​II несов., безл. (о дурном, сильном запахе), прост. смярдзе́ць; дава́ць у нос; патыха́ць;

от него́ рази́т лу́ком ад яго́ смярдзі́ць (дае́ ў нос, патыха́е) цыбу́ляй.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кві́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж.

1. Пятая ступень гамы, а таксама інтэрвал, які ахоплівае пяць ступеней.

2. Самая высокая па тоне струна некаторых струнных інструментаў.

◊

Павесіць нос на квінту (разм., жарт.) — зажурыцца, засумаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падпу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Разм. Злёгку напудрыць. Падпудрыць нос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ню́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак.

1. каго-што. Удыхаць праз нос які-н. пах.

Н. паветра.

2. што. Удыхаць у нос (лекавы, наркатычны і пад. сродак).

Н. нашатыр.

3. перан. Выведваць, высочваць (разм.).

◊

І не нюхаў чаго (разм., неадабр.) — не зведаў чаго-н., не ведае чаго-н.

Не нюхаць пораху — не быць на вайне, не ваяваць.

|| зак. паню́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1 знач.).

|| аднакр. нюхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. ню́ханне, -я, н.; прым. ню́хальны, -ая, -ае.

Н. тытунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

завастры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -во́стрыцца; зак.

1. Стаць вострым (у 1 знач.).

Нос завастрыўся (стаў танчэйшым да кончыка пры схудненні).

2. перан. Больш рэзка, больш ясна абазначыцца.

Пытанне завастрылася.

|| незак. завастра́цца, -а́ецца і заво́стрывацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кашнэ́

(фр. cache-nez, ад cacher = хаваць + nez = нос)

шыйная хустка або шалік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

гарбі́на ж, гарбі́нка ж:

нос з гарбі́нкй gebógene Náse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)