Náchtzeit

f - начны́ час

zur ~ — уно́чы, но́ччу

für die ~ — на́нач

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lúmpensammler

m -s, -

1) стардзнік

2) жарт. апо́шні (начны́) цягні́к [аўто́бус, трамва́й]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lokal, ~u

м.

1. памяшканне; кватэра;

lokal mieszkalny — кватэра;

lokal wyborczy — выбарчы ўчастак;

lokal biurowy — кантора; офіс;

2. рэстаран; кабарэ;

nocny lokal — начны рэстаран; начны клуб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

night-time [ˈnaɪttaɪm] n. начны́ час, ноч;

in the night-time уначы́, уно́чы, но́ччу;

animals that hunt at night-time жывёлы, што палю́юць уначы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

overnight

1. [,oʊvərˈnaɪt]

adv.

1) на́нач; на адну́ ноч, праз ноч

to stay overnight — пераначава́ць

2) ра́птам, адра́зу, ху́тка

3) учо́ра ўве́чары

2. [ˈoʊvərnaɪt]

adj.

1) начны́

an overnight stop — прыпы́нак на́нач, начны́ прыпы́нак

2) які́ адбы́ўся ўчо́ра ўве́чары

3.

n.

учо́рашні ве́чар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Кліку́н 1 ’начны стораж, які павінен пераклікацца з іншымі старажамі’ (Нас., Гарб.), той, хто заклікае на панскую працу’ (Нас.), ’загоншчык на паляванні’ (Нар. сл., Бяльк.). Гл. клікаць.

Кліку́н 2 ’адзін з відаў лебедзяў’ (ТСБМ). Да клікаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Начакве́т ’букашнік горны, Jasione montana L.’ (віц., Кіс.), іншыя назвы: начнік, начніца, паўночнік (там жа). Складанае слова, першая частка (да ноч), відаць, сведчыць пра раскрыванне кветкі ў начны час (параўн. іншыя назвы), другая — да квет(ка), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

overnight​1 [ˈəʊvənaɪt] adj.

1. начны́;

an overnight journey начно́е падаро́жжа

2. які́ адбываецца ра́птам/нечака́на; вокамгне́нны;

The book was an overnight success. Кніга мела нечаканы поспех.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cabaret [ˈkæbəreɪ] n.

1. заба́ва, прадстаўле́нне (песні і танцы), яко́е дэманстру́ецца кліе́нтам у рэстара́не/начны́м клу́бе

2. рэстара́н, начны́ клуб, кабарэ́;

a singer in a cabaret спява́к кабарэ́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спачы́н, ‑у м.

1. Перапынак у занятках, працы і пад. для аднаўлення сіл. Адмовіўшыся ад прапанаванага спачыну ў партызанскім лагеры, Зінаіда Антонаўка пайшла на аперацыю разам з Міхальковым. Кавалёў. Няхай кароткі быў начны спачын, але ў галаве ў Паходні была яснасць. Хадкевіч.

2. перан. Высок. Смерць, супакой. Піянеры вырашылі ўпрыгожыць месца спачыну адважнага партызана. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)