а́драс, ‑а, м.

1. Надпіс на паштовым адпраўленні, у якім указваецца месцазнаходжанне атрымальніка. Сяргей прачытаў надпіс на некалькіх старых канвертах. На ўсіх — адзін адрас: дэпутату Вярхоўнага Савета. Шамякін. // Указанне месцазнаходжання каго‑, чаго‑н. Прамчала віхрам конніца І знікла ў шызай далі. Дзяўчаты непакояцца, Што адрасоў не далі. Гаўрусёў.

2. Пісьмовае прывітанне ў гонар якой‑н. урачыстай падзеі, звычайна юбілею. Паднесці прывітальны адрас.

•••

Зваротны адрас — адрас адпраўшчыка.

[Фр. adresse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

exit​1 [ˈeksɪt, ˈegzɪt] n.

1. вы́хад (з будынка);

the emergency exit запасны́ вы́хад;

no exit (надпіс) вы́хаду няма́;

exit only(надпіс) увахо́ду няма́

2. вы́езд;

exit (як дарожны знак) вы́езд на і́ншую даро́гу;

an exit visa выязна́я ві́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГРЫФ (франц. griffe 1) штэмпель з узорам подпісу ці якім-н. інш. рукапісным тэкстам.

2) Надпіс на дакуменце ці выданні, які вызначае парадак карыстання ім (напр., грыф «На правах рукапісу»).

т. 5, с. 485

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ты́тул 1 ‘загаловак кнігі’, ‘першая старонка кнігі, тытульны ліст’ (ТСБМ, Гарэц., Некр. і Байк.), ст.-бел. тытулъ, тителъ, титулъ ‘загаловак, назва’, ‘надпіс’. Са ст.-польск. tytuł ‘тс’, якое з лац. titulus ‘тс’, ‘надмагільны надпіс’, ‘подпіс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), у ВКЛ таксама ‘прычына, падстава, права’ (Жлутка).

Ты́тул 2 ‘ганаровае або дараванае дваранскае званне (барон, князь, граф)’ (ТСБМ, Некр. і Байк.): у каго ў шкатуле, той і ў тытуле (брасл., Рабк.), ‘вясельны чын асоб, што маюць акрэсленыя функцыі ў рытуале’ (беласт., Этнагр. зб., 112), ст.-бел. тытулъ, титулъ ‘тытул, званне’ (1438 г., ГСБМ). Са ст.-польск. tytuł < лац. titulus ‘ганаровае званне, слаўнае імя’, ‘гонар, слава’, ‘подзвіг, заслуга’, сюды ж ст.-бел. тытуловати ‘называць’ (1622 г.) са ст.-польск. tytułować ‘называць’, якое з лац. titulāre ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 198).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zgodność

ж. адпаведнасць;

za zgodność — дакладна (надпіс на дакуменце)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ánschrift

f -, -en

1) а́драс,

2) на́дпіс, загало́вак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

истере́ться в разн. знач. сце́рціся, мног. пасціра́цца;

на́дпись на моне́те истёрлась на́дпіс на мане́це сцёрся;

подошва́ истёрлась падэ́шва сцерлася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́драпаць сов., разг.

1. (царапая, вырвать) вы́царапать;

2. (царапая, написать, нарисовать) нацара́пать, вы́царапать;

в. на́дпіс — нацара́пать (вы́царапать) на́дпись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

legend

[ˈledʒənd]

n.

1) леге́нда f., наро́днае пада́ньне

2) на́дпіс; умо́ўныя знакі́ або́ тлумачэ́ньні (да ка́рты, пля́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

admittance [ədˈmɪtns] n. fml увахо́д, дазво́л увайсці́;

gain admittance атрыма́ць дазво́л на ўвахо́д;

no admittance увахо́д забаро́нены (надпіс на шыльдзе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)