на́дпіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. на́дпіс на́дпісы
Р. на́дпісу на́дпісаў
Д. на́дпісу на́дпісам
В. на́дпіс на́дпісы
Т. на́дпісам на́дпісамі
М. на́дпісе на́дпісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Кароткі тэкст, змешчаны на якім-н. прадмеце.

Памятны н.

Н. на канверце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́дпіс, -су м. на́дпись ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́дпіс, ‑у, м.

Кароткі тэкст, змешчаны на якім‑н. прадмеце. Валодзя адчыніў крышку, на адвароце якой быў зроблены маленькімі прыгожымі літарамі надпіс: «Першаму стаханаўцу саўгаса «Іскра». Шамякін. Цыганкоў з хваляваннем разгарнуў сцяг, перачытаў надпіс. Якімовіч. На баках [скрыні] надпісы: «Асцярожна, не катаваць!» Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпіс

т. 11, с. 123

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

на́дпіс м.

1. Áufschrift f -, -en, Überschrift f; Títel m -s, - (над чым-н.); Beschríftung f -, -en (пад малюнкам, чарцяжом);

кні́га з на́дпісам ein Buch mit Wídmung;

2. (на камені, манеце і г. д.) Ínschrift f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Надпіс Абдо (помнік фінікійскага пісьма) 10/598

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Надпіс Асурубаала (помнік фінікійскага пісьма) 10/598

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Надпіс Ахірама (помнік фінікійскага пісьма) 10/598

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Надпіс Шафатбаала (помнік фінікійскага пісьма) 10/598

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)