актраі́раваць

(фр. octroyer)

надаць манаршым актам якія-н. правы, прывілеі, напр. канстытуцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гранулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Спец. Надаць (надаваць) якому‑н. рэчыву форму зярнят, невялічкіх камячкоў. Грануляваць салетру. Грануляваць шлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) які‑н. матэрыял тонкім слоем металу, каб надаць яму пэўныя ўласцівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скруглі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Зрабіць круглым; надаць чаму‑н. круглявую форму. Скругліць капу сена. Скругліць скляпенне. Скругліць кант дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обле́чь​I сов.

1. (одеть) уст. адзе́ць;

2. перен. (покрыть) пакры́ць; (окутать) ахіну́ць;

обле́чь та́йной пакры́ць (ахіну́ць) та́йнай;

3. перен. (воплотить) увасо́біць; (выразить) вы́казаць; нада́ць (што);

обле́чь в слова́ вы́казаць сло́вамі;

обле́чь в фо́рму нада́ць фо́рму;

4. перен. (наделить) надзялі́ць (чым);

обле́чь дове́рием надзялі́ць даве́р’ем;

обле́чь вла́стью надзялі́ць ула́дай;

обле́чь полномо́чиями надзялі́ць паўнамо́цтвамі, нада́ць паўнамо́цтвы; см. облека́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

wyolbrzymić

зак.

1. павялічыць; надаць вялікія памеры;

2. перабольшыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Пакласці грым на каго‑, што‑н.; надаць каму‑н. з дапамогай грыму іншы знешні выгляд. Загрыміраваць артыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) медныя і бронзавыя вырабы пацінай для таго, каб надаць ім выгляд старадаўніх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азатыза́цыя

(ад азот)

насычэнне паверхневага слоя стальных вырабаў азотам, каб надаць ім цвёрдасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

завэ́ндзіць, ‑вэнджу, ‑вэндзіш, ‑вэндзіць; зак., што.

Акурыць дымам мяса, рыбу і пад., каб зрабіць іх прыгоднымі для захоўвання і надаць спецыфічны смак. Завэндзіць кумпякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)