Маца́к ’велікоднае яйка з моцнай шкарлупінай’, ’моцны, дужы чалавек’ (Янк. 1, ТСБМ, Сцяшк., Шат., Мат. Гом., Ян.), драг. моцу́к, моцю́к ’моцнае яйка’ (КЭС, З нар. сл.), шчуч. мацачок (Сцяшк. Сл.), мацак ’моцны тытунь або напітак’ (ТСБМ). Укр. моца́к ’дужы чалавек’, ’моцнае яйка’. Утвораны ад моц (гл.) пры дапамозе суф. ‑ак (Сцяцко, Афікс. наз., 146) першапачаткова са значэннем ’характарыстыка асобы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beéindrucken

vt рабі́ць (мо́цнае) ура́жанне (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bóckbier

n -(e)s мо́цнае [цёмнае] пі́ва; сакаві́цкае пі́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эль​1

(англ. ale)

светлае, густое і моцнае англійскае піва з ячменнага соладу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трашчо́тка ‘пеначка-жаўтаброўка, Phylloscopus sibilator’ (Дарафееў, Птушкі). Да трашча́ць (гл.), пра “траскучы” голас: Песня — моцнае сіп‑сіп‑сіпсір‑сірр (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дылю́вій

(лац. diluvium = патоп)

эпоха ў гісторыі Зямлі, калі было моцнае абледзяненне Паўночнага паўшар’я.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэнці́н

(ад лац. dens, -ntis = зуб)

моцнае косцепадобнае рэчыва, якое складае асноўную масу зуба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

slam​1 [slæm] n. стук (дзвярэй); мо́цнае бра́зганне, гру́канне;

close a door with a slam з шу́мам зачыні́ць дзве́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

salubrity

[səˈlu:brəti]

n.

1) мо́цнае здаро́ўе

2) спрыя́льныя для здаро́ўя ўмо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dotage

[ˈdoʊtɪdʒ]

n.

1) зьдзеціне́ласьць f. (ад ста́расьці)

2) мо́цнае каха́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)