estate [ɪˈsteɪt] n.

1. маёнтак; сядзі́ба

2. BrE раён; зо́на;

a housing estate жылы́ раён;

an industrial estate прамысло́вая зо́на

3. law спа́дчына; маёмасць;

real estate нерухо́мая маёмасць, нерухо́масць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нелікві́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Маёмасць, якая не можа быць выкарыстана на дадзеным прадпрыемстве і падлягае ліквідацыі або продажу.

Распрадажа неліквідаў.

|| прым. нелікві́дны, -ая, -ае.

Н. фонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перастрахава́ць, -раху́ю, -раху́еш, -раху́е; -раху́й; -рахава́ны; зак., каго-што.

Застрахаваць зноў.

П. сваю маёмасць.

|| незак. перастрахо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перастрахо́ўванне, -я, н. і перастрахо́ўка, -і, ж.

|| прым. перастрахо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спажы́так, -тку, м.

1. Тое, што служыць для харчавання, для ежы, а таксама рэчы, якімі карыстаюцца; маёмасць.

2. перан. Карысць, каштоўнасць.

С. ад кветак вялікі.

3. Карыстанне.

Аддаць людзям на с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сунасле́днік, ‑а, м.

Той, хто атрымлівае ў спадчыну якую‑н. маёмасць сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

posiadłość

ж. нерухомая маёмасць; нерухомасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

растра́ціцца, -ра́чуся, -ра́цішся, -ра́ціцца; зак.

1. Растраціць грошы, сродкі і пад.

Р. на вяселле.

2. Незаконна расходаваць чужыя грошы, маёмасць і інш.; зрабіць растрату (у 2 знач.).

|| незак. растра́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

asset [ˈæset] n.

1. кашто́ўнасць, ва́ртасць

2. pl. assets акты́ў; маёмасць

3. ко́зыр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інвентарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) інвентарызацыю. Інвентарызаваць кнігі. Інвентарызаваць маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфіскава́ць

(лац. confiscare)

забіраць маёмасць, грошы ў карысць дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)