Verbum

інду́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Частка электрычнай машыны, адказная за ўтварэнне ў ёй працоўнага магнітнага патоку.

|| прым. інду́ктарны, -ая, -ае.

газава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак. (разм.).

Павялічваць скорасць машыны, самалёта і пад.

|| аднакр. газану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

штыфт, -а, М -фце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Металічны стрыжанёк нерухомага злучэння чаго-н. (напр. дэталей машыны).

|| прым. шты́фтавы, -ая, -ае.

пара́метр, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Велічыня, што характарызуе якую-н. асноўную ўласцівасць устройства, сістэмы, машыны або з’явы, працэсу.

Параметры лазернай устаноўкі.

паабганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. каго-што. Абганяючы, выперадзіць усіх, многіх.

П. машыны.

2. што. Абараць акучнікам усё, многае.

П. бульбу.

друз, -у, м.

Раздробленае каменне, цэгла і пад., якія ўжыв. для дарожных або будаўнічых работ.

Машыны вазілі цагляны д.

|| прым. дру́завы, -ая, -ае.

вурката́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ко́ча; незак. (разм.).

Утвараць аднастайныя пералівістыя гукі, глуха грукатаць.

Вуркатаў гром.

Машыны вуркочуць.

|| наз. вурката́нне, -я, н.