кула́к
‘кісць рукі з прыгнутымі к далоні пальцамі; дэталь машыны і інш.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кула́к | кулакі́ | |
| кулака́ | кулако́ў | |
| кулаку́ | кулака́м | |
| кула́к | кулакі́ | |
| кулако́м | кулака́мі | |
| кулаку́ | кулака́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)