...ГРАМА (ад грэч. gramma рыса, літара, напісанне), другая састаўная частка складаных слоў, якая азначае: запіс, графічны відарыс, напр., галаграма, біяграма, гістаграма.

т. 5, с. 389

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ýpsilon

n -s, -s іпсіло́н, і́грэк (літара)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lítera

f -, -s i rä лі́тара, бу́ква

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

загало́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які пішацца ў слове на пачатку тэксту, раздзела, абзаца; вялікі. Загалоўная літара. // Такі, як у загалоўку, прызначаны для загалоўка. Загалоўны шрыфт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

capital letter

вялі́кая лі́тара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

upper case

вялі́кая лі́тара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ф,

1. Дваццаць трэцяя літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эф» і ўжываецца пераважна ў словах іншамоўнага паходжання.

2. Глухі, губна-зубны, шчылінны зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А,

першая літара бел. алфавіта і інш. алфавітаў на лац. і рус. аснове. Графічнае напісанне паходзіць ад кірыліцкага (аз), якое генетычна звязана з грэч. α (альфа), а праз яго з фінікійскім 𐤀 (алеф). У кірыліцы мела і лікавае значэнне 1, з дадатковымі значкамі — 1000, — 10 000, — 100 000, — 1 000 000. У сучаснай бел. мове літара «а» абазначае галосны гук «а» сярэдняга раду ніжняга пад’ёму.

т. 1, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Versálbuchstabe

m -ns i -n, -n загало́ўная лі́тара

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

block letter

друкава́ная вялі́кая лі́тара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)