Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. пераліваць — пераліць і пералівацца — пераліцца.
•••
Пераліванне крыві — эфектыўны лекавы метад — увядзенне ў крывяносную сістэму хворага крыві здаровага чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сціпе́льнік (стипе́лʼник) ’валяр’ян лекавы, Valeriana officinalis L.’ (Вешт.). Няясна; магчыма, да сціпер’е, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Rádix
f -, -dizes
1) матэм. ко́рань
2) ле́кавы ко́рань
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рамо́нак, -нку і -нка, м.
1. -нку. Травяністая расліна сямейства складанакветных з адзіночнымі кветкамі, у якіх пялёсткі звычайна белыя, а сярэдзіна жоўтая.
2. -нка, мн. -нкі, -нкаў. Кветка гэтай расліны.
3. -нку. Лекавы настой або высушаныя кветкі гэтай расліны.
Паласкаць горла рамонкам.
|| прым.рамо́нкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
*Малачча́к, молочʼя́к ’мыльнік лекавы, Saponaria officinalis L.’ (Бейл.). Да малако (гл.). Матывацыя: сапаніны каранёў пеняцца ў вадзе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́квіца ’расліна крынічнік лекавы, Veronica officinalis L.’. Расліна, падобная на бабоўнік, відаць, названа як ракаўнік1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Смактуны́, смоктуны́ ‘пакрывец лекавы, Anchusa officinalis L.’ (бяроз., Нар. лекс.). Відавочна, да смактаць (гл.). Параўн. іншую назву гэтай расліны: мядоўка (Кіс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
страфа́нт, ‑у, ДМ ‑нце, м.
1. Трапічныя ліяны, а таксама кусты, з насення якіх здабываюць страфанцін.
2. Настойка з насення гэтых раслін, якая выкарыстоўваецца як лекавы сродак пры некаторых захворваннях сэрца.
[Ад грэч. strophē — кружэнне, абарот і anthos — кветка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Валовы язык ’пакрывец лекавы, Anchusa officinalis L.’ (Кіс.). Назва дадзена па знешняму падабенству лісця расліны, па яго форме. Параўн. укр.волів язик ’Digitalis grandiflora’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сціла́ха, сцялу́ха ’крынічнік лекавы, Veronica officinalis L.’ (Кіс.). Відаць, да -сцілаць, паколькі расліна сцелецца па зямлі, параўн. назву той жа расліны ўкр.лежа́чка (Макавецкі, Sł. botan.).