Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
hurl[hɜ:l]v.
1. кіда́ць, кі́даць, шпурля́ць;
hurl stones at smb./smth. кіда́ць камяні́/кіда́цца камяня́мі ў каго́-н./што-н.
2. асыпа́ць (праклёнамі, пагрозамі і да т.п.);
hurl reproaches папіка́ць, упіка́ць, папрака́ць;
hurl abuseла́яцца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Рэпетава́ць ’злавацца, сердаваць’ (Ян.), рыпытова́тэ ’крычаць, лямантаваць’ (драг., Нар. лекс.). Укр.репетова́ть ’крычаць з усяе моцы; плакаць’, репетувати ’лямантаваць; лаяцца’, рус.репетитъ ’хутка гаварыць’, репетиться ’выказваць незадаволенасць’, чэш.repetit ’хутка і невыразна гаварыць’ экспрэсіўнае ад reptati ’рашаць’ < прасл.*rъptati, дзе rъp‑ — гукапераймальная аснова. (Махэк₂, 512–513; Рэйзак, 536–537). Гл. яшчэ рэптаці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schímpfen
1.
vt ла́яць
2.
vi (auf A, über A)
1) ла́яць (каго-н., што-н.)
2) ла́яцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ванця́ць ’абняславіць’ (КЭС). Да кораня ванц‑ (гл. ванцак). Магчыма, варта прыняць пад увагу і літ.vaitóti ’стагнаць, вохкаць’, прус.waitiāt ’гаварыць’ і бел. (з балт.) вайцяць ’сварыцца, крычаць, лаяцца’ (Урбуціс, Baltistica, 1969, 2, 161; Непакупны, Мовознавство, 1968, 6, 35; Непакупны, Бел.-укр. ізал., 53–54), пад уплывам якіх маем ванцяць замест ванцаць. Верагодна, таксама ванцяць < вайцяць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сувіра́цца ’сварыцца, лаяцца’ (лаг., Гіл.), сувяра́цца ’тс’ (віл., Сл. ПЗБ), сюды ж савіра́цца ’са злосці прыцішана пакрыкваць на некага’ (Варл.). Дзеясловы з прэфіксамі су‑/са‑ ад прасл.*‑virati/*‑věrati, якія звычайна ў славянскіх мовах выступаюць у прыставачных утварэннях (Варбат, ОЛА, Исследов., 1972, 230), параўн. польск.poniewierać się ’дрэнна адносіцца да каго-небудзь’. Гл. яшчэ повірак, аўраць, вірутнік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bluzgać
bluzga|ć
незак.
1. пырскаць;
krew bluzgać z rany — кроў свішча з раны;
2.разм.лаяцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
räsoníeren
vi
1) разважа́ць
2) раздра́жнена размаўля́ць; ла́яцца;
er hat ímmer étwas zu ~ ён заўсёды чым-н. не задаво́лены
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Згры́жа, згри́жа ’штодзённая лаянка’ (Нас.). Укр.згри́жа, згриза́ ’душэўная мука’ (Жэлях.). Параўн. укр.згризота (= гризота) ’душэўная му́ка’, польск.zgryz, zgryzoty ’клопат, засмучэнне’, славац.zhryz ’сварка’. Параўн. грыжа (гл.) і балг.грижа ’клопат’. Ад дзеяслова з‑грыз‑ці (гл. грызці) з суфіксам ‑j‑a (як грыжа ад грызці) і пераходам значэння балг. тыпу, аднак з захаваннем семантычнай сувязі з дзеясловам грызціся ’лаяцца’.