управде́л м., разг. и управдела́ми нескл. (управля́ющий дела́ми) кіраўні́к спраў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

управдо́м (управля́ющий до́мом, дома́ми) домакіраўні́к, -ка м., кіраўні́к до́ма (дамо́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gscht.

= Geschäftsträger – кіраўнік, загадчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

top dog

кіраўні́к, вялі́кая шы́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chief​1 [tʃi:f] n. кіраўні́к; нача́льнік; шэф; зага́дчык; дырэ́ктар; правады́р пле́мені

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

supervisor [ˈs(j)u:pəvaɪzə] n.

1. нагля́дчык

2. інспе́ктар, кантралёр

3. кіраўні́к (навуковы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бурмі́стр, ‑а, м.

За прыгонам — кіраўнік памешчыцкага маёнтка або стараста, прызначаны памешчыкам з сялян.

[Ад ням. Bürgermeister — бургамістр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дырэ́ктар, ‑а, м.

Кіраўнік прадпрыемства, якой‑н. установы. Дырэктар завода. Дырэктар школы. Дырэктар саўгаса.

[Лац. direktor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настая́цель, ‑я, м.

1. Кіраўнік мужчынскага манастыра; ігумен.

2. Старшы свяшчэннік у праваслаўнай царкве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піянерважа́ты, ‑ага, м.

Кіраўнік піянерскага атрада або дружыны. Юнак быў старшым піянерважатым школы. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)