кашу́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кашуба, кашубаў, належыць ім. Кашубская мова. Кашубская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тагале́зскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Тога, тагалезцаў, які належыць, уласцівы ім. Тагалезская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азі́льскі

(ад фр. Mas-d’Azil = назва пячоры ў Францыі);

а-ая культура — археалагічная культура плямёнаў ранняга мезаліту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

выхава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выхоўваць ​1 — выхаваць.

2. Агульнае развіццё, культура чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумы́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кумыкаў, належыць ім. Кумыцкае насельніцтва. Кумыцкая мова. Кумыцкая культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марыйцаў, які належыць, уласцівы ім. Марыйская мова. Марыйская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старажытнагрэ́часкі, ‑ая, ‑ае.

Які існаваў у часы Старажытнай Грэцыі, звязаны з імі. Старажытнагрэчаская культура. Старажытнагрэчаская пісьменнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таджы́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да таджыкаў, які належыць, уласцівы ім. Таджыкская мова. Таджыкская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да таяў, які належыць, уласцівы ім. Тайскія мовы. Тайская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамі́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тамілаў, які належыць, уласцівы ім. Тамільская культура. Тамільская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)