лучево́й прамянёвы;

лучева́я кость анат. прамянёвая косць;

лучева́я боле́знь прамянёвая хваро́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамянёвы, -ая, -ае.

1. гл. прамень.

2. Які разыходзіцца з адной кропкі ў выглядзе праменяў.

Прамянёвая сіметрыя.

○

Прамянёвая косць (спец.) — адна з касцей прадплечча.

Прамянёвая хвароба — хвароба, якая выклікаецца радыеактыўнымі рэчывамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kulsza

ж. уст. тазасцегнавая косць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лакцявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да локця (у 1 знач.). Лакцявы сустаў. Лакцявая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лба. Лобная косць.

•••

Лобнае месца (гіст.) гл. месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСТЭА...

(ад грэч. osteon косць),

частка складаных слоў, якая паказвае на іх адносіны да касцей, касцявой тканкі, напрыклад, астэаміэліт, астэалогія.

т. 2, с. 59

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

грудзі́на, -ы, мн. -ы, -дзі́н, ж.

1. Грудная косць, з якой злучаны пярэднія канцы грудных рэбраў і часткі плечавога пояса.

2. Верхняя пярэдняя частка вопраткі, якая прыкрывае грудзі.

|| прым. грудзі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усто́яцца, устоіцца; зак.

Разм. Тое, што і устаяцца. Малад[ы] яшчэ, косць не ўстаялася, не акрэпла. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрасці́ць, зрашчу́, зро́сціш, зро́сціць; зро́шчаны; зак., што.

1. Лечачы, даць магчымасць зрасціся.

З. зламаную косць.

2. Злучыць вельмі шчыльна, звязаць (спец.).

З. канцы каната.

|| незак. зро́шчваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зро́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тара́нны в разн. знач. тара́нный;

○ ~нная косць — анат. тара́нная кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)