ло́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лба. Лобная косць.

•••

Лобнае месца (гіст.) гл. месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грудзі́на, -ы, мн. -ы, -дзі́н, ж.

1. Грудная косць, з якой злучаны пярэднія канцы грудных рэбраў і часткі плечавога пояса.

2. Верхняя пярэдняя частка вопраткі, якая прыкрывае грудзі.

|| прым. грудзі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усто́яцца, устоіцца; зак.

Разм. Тое, што і устаяцца. Малад[ы] яшчэ, косць не ўстаялася, не акрэпла. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрасці́ць, зрашчу́, зро́сціш, зро́сціць; зро́шчаны; зак., што.

1. Лечачы, даць магчымасць зрасціся.

З. зламаную косць.

2. Злучыць вельмі шчыльна, звязаць (спец.).

З. канцы каната.

|| незак. зро́шчваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зро́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тара́нны в разн. знач. тара́нный;

○ ~нная косць — анат. тара́нная кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́бный анат. ло́бны;

ло́бная кость ло́бная косць;

ло́бное ме́сто ист. ло́бнае ме́сца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Físchgräte

f -, -n ры́біна косць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

астэа...,

Першая частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам «косць» і «касцявы», напрыклад: астэасклероз, астэалогія, астэаміэліт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключы́ца, ‑ы, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудзінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́кцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да локця (у 1 знач.). Локцевы сустаў. Локцевы згіб. Локцевая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)