chorągiew

1. сцяг;

wywiesić białą chorągiew — вывесіць белы сцяг; здацца;

2. рэл. харугва; пратэса;

3. гіст. конны атрад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разъе́зд

1. в разн. знач. раз’е́зд, -ду м.;

разъе́зд госте́й раз’е́зд гасце́й;

2. ж.-д. раз’е́зд, -да м.;

железнодоро́жный разъе́зд чыгу́начны раз’е́зд;

3. воен. раз’е́зд, -да м.;

ко́нный разъе́зд ко́нны раз’е́зд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́дI м. Werk n -(e)s, -e, Betreb m -(e)s, -e, Fabrk f -, -en;

металургі́чны заво́д isenhüttenwerk n;

ко́нны заво́д Gestüt n -(e)s, -e;

вінаку́рны заво́д Brenneri f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спорт м. Sport m -(e)s;

лы́жны спорт Sksport [´ʃi:-] [Schsport] m;

во́дны спорт Wssersport m;

ко́нны спорт Riten n -s;

вялі́кі спорт Listungssport m;

займа́цца спортам Sport triben*;

наві́ны спорту vom Sprtgeschehen, Sprtnachrichten pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mounted

[ˈmaʊntəd]

adj.

1) ко́нны

mounted police — ко́нная палі́цыя

2) падрыхтава́ны

a mounted telescope — тэлеско́п, гато́вы для карыста́ньня

3) накле́ены на кардо́н або́ палатно́ (пра карці́ну)

4) аса́джаны, апра́ўлены

a mounted jewel — апра́ўлены кашто́ўны ка́мень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ры́цар, ‑а, м.

1. Гіст. У Заходняй Еўропе ў сярэднія вякі — феадал, які належаў да ваенна-землеўладальніцкага саслоўя. // Конны воін, цяжка ўзброены.

2. перан. Самаадданы, велікадушны і высакародны чалавек, абаронца каго‑н. Аднак ува мне загаварыў рыцар. Я падналёг на напіраўшых і прапусціў зялёны капялюшык да прылаўка. Нядзведскі. Верны рыцар выратоўвае жыццё дамы свайго сэрца. Шыцік. Мы ўсе былі закаханыя ў Ганю. І ўсе адносіліся да яе, як рыцары. Не прыставалі, не надакучалі сваімі прызнаннямі. Чарнышэвіч.

3. чаго. Чалавек, які поўнасцю аддае сябе якой‑н. справе, ідэі. Рыцар парадку. Рыцар навукі.

[Ад ням. Ritter — коннік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыво́д 1, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыводзіць — прывесці (у 1 знач.).

2. Спец. Прымусовая дастаўка каго‑н. (абвінавачанага, сведкі і пад.) у выпадку адмаўлення прыйсці добраахвотна. // Арышт, затрыманне з дастаўкай у органы міліцыі або ў месца папярэдняга зняволення. Хуліган меў некалькі прыводаў.

прыво́д 2, ‑а, М ‑дзе, м.

Прылада для прывядзення ў рух якой‑н. машыны, механізма і пад. Электрычны прывод. Конны прывод. // Частка такой прылады ў выглядзе суцэльнага раменнага паса, які злучае машыну, механізм, станок і пад. з крыніцай энергіі. Дрэвы спілоўвалі і ручным спосабам і піламі з прыводам ад невялічкага маторчыка. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАЙ Гая Дзмітрыевіч

(сапр. Бжышкян Гайк; 18.2.1887, г. Тэбрыз, Іран — 11.12.1937),

савецкі ваенны дзеяч, камкор (1935). Праф. (1933). Скончыў Ваен. акадэмію імя Фрунзе (1927). Удзельнік 1-й сусв. вайны, прапаршчык. З 1918 камандзір 1-й зводнай Сімбірскай пях. дывізіі, з 1919 камандуючы 1-й арміяй Усх. фронту. У 1920 на Зах. фронце, камандзір 3-га коннага корпуса. З 1922 нарком па ваен. справах Арменіі. З 1923 камандзір і ваенком 7-й Самарскай кав. дывізіі, якая размяшчалася на Беларусі. У 1924 адрадзіў 3-і конны корпус, названы імем БССР (штаб знаходзіўся ў Мінску). З 1933 выкладчык, нач. кафедры Ваенна-паветр. акадэміі. Чл. ЦВК БССР у 1924—25. Аўтар прац і нарысаў па гісторыі грамадз. вайны. У 1935 арыштаваны, расстраляны. Рэабілітаваны.

т. 4, с. 436

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

піке́т

(фр. piquet = калок, вяха)

1) невялікі ваенны вартавы атрад, застава (напр. конны п.);

2) група бастуючых рабочых для аховы прадпрыемства ад пранікнення штрэйкбрэхераў;

3) пункт мясцовасці, адзначаны колікам, забітым роўна з паверхняй зямлі, які служыць для ўстаноўкі на ім рэйкі пры нівеліраванні і замацаванні трасы на мясцовасці;

4) адзінка вымярэння даўжыні чыгуначных ліній;

5) старадаўняя гульня ў карты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

stable

I [ˈsteɪbəl]

1.

n.

1) ста́йня f.

2) хлеў -ява́ m.

3) бегавы́я ко́ні аднаго́ ўла́сьніка, каню́шня f., ко́нны заво́д

2.

v.t.

ста́віць у ста́йню, трыма́ць у ста́йні

- stables

II [ˈsteɪbəl]

adj.

1) усто́йлівы, стабі́льны; трыва́лы

stable currency — усто́йлівая валю́та

stable foundation — трыва́лы падму́рак

2) асто́йлівы (самалёт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)