gestéhen

* vt прызнава́ць (што-н.), прызнава́цца (у чым-н.)

áufrichtig gestánden — шчы́ра [адкры́та] ка́жучы

die Wáhrheit zu ~ — па пра́ўдзе каза́ць [ка́жучы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mawiać

mawia|ć

незак. казаць (шматкроць);

jak ~ł mój dziadek ... — як часта казаў мой дзед...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стра́ціцца, страчуся, страцішся, страціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Згубіцца, знікнуць. Здароўе страцілася. □ А тут яшчэ здарыўся выпадак адзін, праз які страцілася ў Міколкі ўсякая вера ў дзедаву храбрасць. Лынькоў. Можна было думаць, што ўжо скора вечар, а можа толькі і першая раніца. Адчуванне часу страцілася зусім. Чорны.

2. Патраціцца, растраціцца. [Маці:] — Тады хацела ў горад паехаць, праз яе [Надзю] страціліся, дык, мусіць, і не хоча зараз казаць нічога... Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

провозглаша́ть несов.

1. (что — объявлять) абвяшча́ць; (произносить) гавары́ць, каза́ць;

провозглаша́ть респу́блику абвяшча́ць рэспу́бліку;

провозглаша́ть ло́зунги абвяшча́ць ло́зунгі;

провозглаша́ть тост гавары́ць (падыма́ць) тост;

2. (кого, что кем, чем) абвяшча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

remark

[rɪˈmɑ:rk]

1.

v.t.

1) каза́ць, зазнача́ць; выка́звацца

2) заўважа́ць; назіра́ць

2.

n.

1) заўва́га f.

to make no remark — нічо́га не сказа́ць

2) заўважа́ньне, назіра́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ogródka

ogród|ka

ж. уст. загарадка; плот; агароджа;

mówić co bez ~ek — казаць што проста, без хітрыкаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brzmieć

brzmi|eć

незак.

1. гучаць;

2. гаварыць; казаць;

dokument brzmieć jak następuje — у дакуменце сказана наступнае

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кана́рхаць, кынаркыць ’чытаць каноны і казаць стыхіры ў царкве’, ’дакучліва і са слязьмі выпрошваць’, кынаркыньня ’вымаганне’, кынаркыла ’вымагальнік’ (Гарэц., Нас., Яўс.), канархіст(а) ’лобры спявак, пачынальнік спеваў’, ’запявала’, ’забаўнік’ (Нас.). Рус. конархать ’чытаць каноны ў царкве’, смал. ’дакучліва прасіць’, укр. канархати ’спяваць на клірасе’ ’гаварыць у нос’, ’гібець’, ст.-рус., ц.-слав. конархати. З грэч. κανοναρχώ ’чытаю каноны’ (Фасмер, 2, 307). Значэнне ’прасіць’ узнікла ў XVIII ст., калі бедныя вучні спяваннем канонаў •зараблялі сабе па пражытак (Насовіч, 229).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blurt

[blɜ:rt]

1.

v.t.

прагаво́рвацца, выпальваць, ля́паць (каза́ць не паду́маўшы)

in his anger he blurted out the secret — У зло́сьці ён ля́пнуў пра сакрэ́т

2.

n.

імпульсі́ўнае выка́званьне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

узва́р, ‑у, м.

Адвар з ягад, траў і пад. Часам заходзіць да іх суседка, Вальчына матка, прынясе матцы якога ўзвару з зёлкаў, забярэ малых, накарміць. Арабей. На Мішку ж стрэл падзейнічаў задужа,.. калі казаць па сакрэту, дык нават жыватом захварэў, і доўга адпойваў яго доктар чарнічным узварам. Лынькоў. // Кампот з сушаных фруктаў ці ягад. — А ў нас, у вёсцы, больш аладкі ды ўзвар з груш-дзічак прыносілі, — зажурылася на хвілінку Арына. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)