перастрахава́цца, -раху́юся, -раху́ешся, -раху́ецца; -раху́йся; зак.

1. Застрахавацца зноў.

2. перан. Засцерагчы сябе ад магчымай адказнасці за што-н.

|| незак. перастрахо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. перастрахо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. перастрахо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадруко́ўваць

1. úmdrucken vt (зноў); náchdrucken vt (з тэксту);

2. (на друкавальнай машынцы) (auf der Schréibmaschine) ábschreiben* vt, típpen vt, ábtippen vt; úmtippen vt (зноў)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

recapture​2 [ˌri:ˈkæptʃə] v.

1. узя́ць наза́д; захапі́ць зноў

2. злаві́ць (уцекача)

3. перажыва́ць зноў;

He was trying to recapture the past. Ён спрабаваў аднавіць мінулае.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

aufs

= auf das

~ néue — зноў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábermals

adv зно́ў; другі́ раз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reunite

[,ri:juˈnaɪt]

v.i., v.t.

1) злуча́ць, спалуча́ць, лучы́цца, спалуча́цца зно́ў

Mother and child were reunited after years of separation — Ма́ці й дзіця́ зно́ў злучы́ліся пасьля́ гадо́ў разлу́кі

2) сыхо́дзіцца, сустрака́цца ізно́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

інко́гніта.

1. прысл. Тайна, хаваючы сваё імя.

Прыехаць і.

2. наз., нескл., н. Знаходжанне пад выдуманым імем.

Захоўваць і.

3. наз. нескл., м. і н. Асоба, якая скрывае сваё сапраўднае імя.

Зноў з’явіўся (з’явілася) учарашні (учарашняе) і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтраніза́цыя

(ад ін- + трон)

урачыстае ўзвядзенне на прастол зноў абранага рымскага папы або патрыярха.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

regenerate [rɪˈdʒenəreɪt] v.

1. аднаўля́ць (ца́лкам), адраджа́ць

2. biol. зноў расці́, адраджа́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АНА́ФАРА

(грэч. anaphora літар. вынясенне ўверх),

адзінапачатак, стылістычная фігура ў вершаскладанні — паўтарэнне аднолькавых гукаспалучэнняў, слоў ці выразаў у пачатку вершаваных радкоў або суседніх строфаў (адпаведна выдзяляюць гукавую, лексічную і сінтаксічную анафару). Павышае эмацыянальнасць паэт. выказвання, узвышае яго тон, кампазіцыйна арганізуе, яднае асобныя радкі і часткі тэксту. Прыклад лексічнай анафары:

Зноў навіслі цёмны хмары,

Зноў туманы неба крыюць,

Зноў па свеце ходзяць мары,

Зноў крапчэй нам віхры выюць...

(Цётка. «Бура ідзе»)

т. 1, с. 341

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)