д’я́бал, -бла, мн. -блы, -блаў, м.

1. У рэлігійным уяўленні: злы дух, чорт, сатана, які супрацьстаіць Богу.

2. Ужыв. як лаянкавае слова, а таксама ў некаторых выразах. Куды цябе д. нясе?! Якога д’ябла я там не бачыў?

|| прым. д’я́бальскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

bóshaft

a

1) зло́сны, падсту́пны, злы

2) насме́шлівы, злаце́шны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Dämon

m -s, -mónen дэ́ман, д’я́бал, злы дух; спаку́снік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

злю́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ злюцы, Т злюкай, ж.

Разм. Дужа сярдзіты, злы чалавек. — Ух, злюка! — зацмокаў языком Ахметка, калі Гошка расказаў яму, як сустрэла іх жонка электрыка. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нячы́сцік ’чорт, злы дух’ (Гарэц., Мядзв., БелСЭ), ’стрыманае найменне чорта; зневажальная назва нехрысціян’ (Нік., Оч.), нечысцік ’д’ябал’ (ТС). Ад табуізаванай назвы нячы́сты ’нячысты дух, чорт’ < ’злы, разбэшчаны; несумленны’ (Нас.), параўн. не́чысць ’нечысць, погань, навала’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чараўнік назоўнік | мужчынскі род

  1. У казках і павер’ях: той, хто валодае чарамі; вядзьмар.

    • Злы ч. ператварае чалавека ў жабу.

  2. Знахар, лекар-самавучка, які лечыцца нібыта з дапамогай вядзьмарства, чараў.

  3. пераноснае значэнне: Чалавек, здольны захапіць чым-н., зачараваць.

    • Ч. слова.
    • Ч. беларускай паэзіі.

|| прыметнік: чараўніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

genius [ˈdʒi:niəs] n.

1. генія́льнасць, та́лент;

a man of genius генія́льны чалаве́к

2. ге́ній;

an evil genius злы ге́ній

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Геб ’злы дух’ (Бяльк.: «Геб ты! Аткуль узяўся?»). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марко́тны, ‑ая, ‑ае.

Сумны, тужлівы; журботны. Злы на ўсіх і на самога сябе .., Васіль увесь тыдзень працягаўся .. нудны і маркотны. Гартны. Ужо нават чуваць быў за ўсплёскамі вёслаў маркотны шум падсочаных .. соснаў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кліку́ш ’злы дух, які кліча ў лесе’ (Нас.). Гл. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)