madden
[ˈmædən]
1.
v.t.
1) даво́дзіць да вар’я́цтва
2) мо́цна злава́ць або́ раздражня́ць
2.
v.i.
вар’яце́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Во́мпіць, во́нпіць ’сумнявацца’ (Нас., КТС, Бір. Дзярж.), во́нпіцца ’клапаціцца’ (Касп.), во́мпіцца ’злаваць’ (Жд., 1), во́нпыты ’баяцца, адчуваць, што не мінуць пакарання’ (З нар. сл.). Запазычанне з польск. wątpić ’сумнявацца’ (Карскі, Белорусы, 147; Жураўлі, Sl Or, R. 10, 1961, 40; Кюне, Poln., 115; Булыка, Запазыч., 68).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
vex [veks] v. fml or dated
1. дакуча́ць, раздражня́ць;
Don’t vex the dog! Не дражні сабаку!
2. злава́ць, крыўдава́ць;
get vexed at smth. раззлава́цца на што-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
provoke
[prəˈvoʊk]
v.t.
1) злава́ць
2) выкліка́ць; узбуджа́ць
to provoke to quarrel, indignation — вы́клікаць сва́рку, абурэ́ньне
3) правакава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zürnen
vi (j-m über A) сердава́ць, злава́ць, злава́цца (на каго-н. за што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
cross2 [krɒs] adj. сярдзі́ты, злы, раззлава́ны; раздражнёны;
a cross answer сярдзі́ты адка́з;
be cross with smb. сердава́ць, злава́ць, злава́цца на каго́-н.;
make smb. cross раззлава́ць, узлава́ць каго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
hatchel
[ˈhætʃəl]
1.
n.
шчо́тка для часа́ньня лёну, кано́плі
2.
v.t.
1) часа́ць (лён) шчо́ткай
2) злава́ць, раздражня́ць; му́чыць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gniewać się
незак.
1. o co, na kogo злаваць, злавацца, гневацца, сердаваць;
2. разм. сварыцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Клы́чыць 1 ’камячыць, ціскаць, шкуматаць, блытаць’ (ТСБМ, Нас., Касп., З нар. сл., Сл. паўн.-зах., Юрч., Рам., Янк. III, Бяльк., Яўс., Мядзв., Сержп. Пр., КЭС, лаг.). Да klъkъ ’клок’. Дзеяслоў утворан ад назоўніка з другасным падаўжэннем вакалізму (klъkъ > klъčiti > klyčiti). Гл. клок.
Клы́чыць 2 ’дражніць, наўмысна кагосьці злаваць’ (Мат. Маг.). Да клычыць 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мамы́ліць ’надуваць губы ад незадавальнення’, мамы́ль ’сярдзіты, з надутымі губамі’ (Нас.). Рус. смал. мамы́лить ’тс’, ’злаваць, крыўдзіцца’, серб.-харв. маму̀љати ’жаваць, есці з закрытым ротам’, чак. му̏мати; му̀млати ’мармытаць’, ’бурчаць’, балг. мамо́ля ’няясна гаварыць’, славен. momljáti ’тс’, ’бурчаць’, чэш. mumlati ’тс’. Гукапераймальнае (Бернекер, 2, 75; Фасмер, 3, 30; Скок, 2, 366–367; БЕР, 3, 633).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)