прані́злівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які рэзка гучыць, рэжа слых. Крык быў поўны такога адчаю і быў такі пранізлівы, што ўсе, хто сядзеў поплеч, мімаволі ўвабралі галовы ў плечы. Лынькоў. Раптам цішыню парушыў пранізлівы званок з пярэдняга пакоя. Рамановіч.

2. Вельмі моцны, рэзкі, які наскрозь пранізвае (пра холад, вецер, боль і пад.). Дзьмуў халодны, пранізлівы вецер. Асіпенка. Цемра пагусцела, і халадок з ракі стаў пранізлівы. Хадкевіч.

3. Востры, пільны (зрок, погляд і пад.). Саўку было нават трохі няёмка пад такім пранізлівым позіркам Цімохавых вачэй. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

phone1 [fəʊn] n.

1. тэлефо́н;

a long-distance phone call міжгаро́дні тэлефо́нны звано́к;

What’s your phone number? Які нумар вашага тэлефона?

2. тэлефо́нная тру́бка;

pick up the phone зняць тру́бку;

put the phone down пакла́сці тру́бку

be on the phone

1) звані́ць

2) BrE мець тэлефо́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rouse [raʊz] v.

1. fml будзі́ць, абуджа́ць; абуджа́цца;

I was roused by the ringing of the bell. Мяне разбудзіў званок.

2. падахво́чваць, заахво́чваць; схіля́ць

3. fml узбуджа́ць (пачуцці, дзейнасць);

rouse interest выкліка́ць ціка́васць

4. раздражня́ць, выво́дзіць з сябе́;

He is not easily roused. Яго цяжка вывесці з сябе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обо́рвать сов.

1. абарва́ць, мног. паабрыва́ць;

2. (оторвать) адарва́ць, мног. паадрыва́ць;

обо́рвать ве́шалку адарва́ць ве́шалку;

обо́рвать звоно́к адарва́ць звано́к;

3. перен. (прекратить действие) абарва́ць; (остановить) спыні́ць;

обо́рвать пе́сню абарва́ць (спыні́ць) пе́сню;

4. перен. (заставить замолчать) разг. абарва́ць (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rouse

[raʊz]

1.

v.t.

1) будзі́ць

I was roused by the ring of the telephone — Мяне́ разбудзі́ў звано́к тэлефо́на

2) пабуджа́ць, узбуджа́ць, узьніма́ць

He was roused to anger by the insult — Абра́за раззлава́ла яго́

2.

n.

пад’ём -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

läuten

vt, vi звані́ць; звіне́ць

es [man] läutet! — звано́к! [зво́няць!]

Sturm [Fuer] ~ — біць у наба́т [звон]

◊ er hat's ~ hö- ren, aber nicht zusmmenschlagen — ≅ ён чуў звон, ды не ве́дае, дзе ён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dusić

dusi|ć

незак.

1. душыць;

2. ціснуць;

nerwowo ~ć dzwonek — нервова ціснуць на званок;

3. кул. тушыць;

mięso ~my z cebulą — тушым мяса з цыбуляй;

~ć pieniądze — сквапнічаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

scarcely [ˈskeəsli] adv.

1. як то́лькі, ледзь, ле́дзьве;

Scarcely had she entered the room when the bell rang. Як толькі яна ўвайшла ў пакой, зазвінеў званок;

I scarcely know him. Я амаль не ведаю яго.

2. наўра́д ці;

You can scarcely expect me to believe that. Наўрад ці трэба чакаць, што я паверу ў гэта.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сто́ўпіцца, ‑піцца; ‑пімся, ‑піцеся, ‑пяцца; зак.

Сабрацца натоўпам вакол каго‑, чаго‑н.; збіцца ў кучу. Званок перарваў мае думкі. Вучні стоўпіліся вакол стала. Усім хацелася паглядзець на сякеру, якая дайшла да нас з каменнага веку. Штыхаў. У чаканні далейшага распараджэння аўтаматчыкі стоўпіліся ля штаба. М. Ткачоў. // Размясціцца блізка адзін каля аднаго ў вялікай колькасці. [Гарасім:] — А машын нашых многа стоўпілася на пераправе, не паспелі яшчэ ўсе пераскочыў на той бок. Масарэнка. [Рыбак] узяў па снезе ўбок, уздоўж плота па лагчынцы, беручы кірунак да недалёкіх будынін наводшыбе (мабыць, гумнаў), што цесненька стоўпіліся ўнізе. Быкаў. // Вырасці густа. Здалося, што хтосьці шаснуў за кедрамі, якія стоўпіліся за спінай, ахутаныя снегам. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаці́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і шчацінне. Толькі дзік, Адзін-адзіны, Той, з кім заяц балбатаў, Хібы ўсе прыкрыў шчацінай Ад брушыны да хрыбта. Калачынскі. Жыў у Старобіне анучнік Шмуіл. Яго ведала ўся наша акруга, а ў Арабінаўцы — кожны падлетак, бо Шмуіл за анучы, шчаціну і ўсякае іншае шмуцце даваў, акрамя мыла, дзёгцю, яшчэ і цукеркі ды мятныя пернікі. Кулакоўскі. Пятровіч толькі ўключыў электрабрытву, каб спляжыць сівую шчаціну са свайго твару, як пачуўся званок. «ЛіМ». А з перавулкаў — жандары — Коні, шаблі, хрып, крык, Плямы раз’юшаных каркаў, Шчаціна ўздыбленых пік. Лойка. Падводы ж зрабілі круг, пераехалі цераз ручай і выбраліся на грэбень узгорка, парослага густой шчацінай маладога сасонніку. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)