läuten
vt, vi звані́ць; звіне́ць
es [man] läutet! — звано́к! [зво́няць!]
Sturm [Féuer] ~ — біць у наба́т [звон]
◊ er hat's ~ hö- ren, aber nicht zusámmenschlagen — ≅ ён чуў звон, ды не ве́дае, дзе ён
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)