хрэстама́тыя, ‑і, ж.

Вучэбны дапаможнік, які ўяўляе сабою зборнік выбраных твораў або ўрыўкаў з іх. [Турсевіч:] — Ты ведаеш [Андрэй] апавяданне са школьнай хрэстаматыі, як хлопчык раскрываў пупышкі, бутоны кветак, каб яны хутчэй зацвілі на клумбе. Колас. Трое [вучняў], трохі збіваючыся, заглядаючы ў хрэстаматыю, нараспеў дэкламуюць. Навуменка.

[Грэч. chrēstomátheia ад chrēstós — карысны і manthánō — вывучаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kantyczka

ж.

1. калядка;

2. кантычка (зборнік рэлігійных і калядных песень)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wiązanka

ж. букет;

wiązanka kwiatów — букет кветак;

wiązanka pieśni — зборнік песень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

альмана́х

(с.-лац. almanachus, ад ар. al-manakh = каляндар)

неперыядычны зборнік літаратурных твораў розных аўтараў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

канвалю́т

(лац. convolutus = сплецены)

зборнік, складзены з раней самастойных друкаваных твораў ці рукапісаў, пераплеценых у адзін том.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

collection [kəˈlekʃn] n.

1. збор;

a collection of poems збо́рнік ве́ршаў

2. збіра́нне;

the collection of mail выма́нне лісто́ў/пі́сьмаў з пашто́вай скры́нкі

3. кале́кцыя

4. грашо́вы збор

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антало́гія

(гр. anthologia = літар. букет кветак)

зборнік выбраных мастацкіх твораў розных аўтараў (напр. а. беларускай паэзіі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

pokłosie

н.

1. збор каласоў пасля жніва;

2. зборнік дробных літаратурных твораў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кампанава́ць ​1, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., што.

Складаць цэлае з асобных частак. Кампанаваць зборнік артыкулаў. Кампанаваць чарговы нумар газеты. Кампанаваць карціну.

[Ад лац. componare — складаць.]

кампанава́ць ​2, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., з кім.

Разм. Быць у таварыскіх адносінах, вадзіць кампанію. Дзед любіў Уладзіка і кампанаваў з ім болей, чым з іншымі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаконе́ние ср.

1. (действие) узако́ненне, -ння ср.; неоконч. узако́ньванне, -ння ср.;

2. (распоряжение, имеющее силу закона) уст. узакане́нне, -ння ср.;

сбо́рник узаконе́ний збо́рнік узакане́нняў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)