stickler [ˈstɪklə] n. (for) заўзя́ты прыхі́льнік, абаро́нца;

He is a terrible stickler for punctuality. Пунктуальнасць для яго вышэй за ўсё.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strenuous [ˈstrenjuəs] adj.

1. напру́жаны, ця́жкі;

strenuous efforts ця́жкія намага́нні

2. энергі́чны, стара́нны (пра чалавека);

a strenuous supporter заўзя́ты прыхі́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heated

[ˈhi:təd]

adj.

1) гара́чы; нагрэ́ты; падагрэ́ты; узбу́раны, усхвалява́ны

2) зло́сны; заўзя́ты (пра спрэ́чку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ardent [ˈɑ:dnt] adj. па́лкі; гара́чы; палымя́ны;

an ardent desire гара́чае жада́нне;

an ardent lover па́лкі палюбо́ўнік;

an ardent supporter заўзя́ты прыхі́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прися́жный

1. (принявший присягу) уст. прыся́жны;

прися́жные заседа́тели уст. прыся́жныя засяда́целі;

прися́жный пове́ренный уст. прыся́жны паве́раны;

2. разг. заўзя́ты; (всегдашний) заўсёдны;

прися́жный шутни́к заўзя́ты жартаўні́к;

3. сущ., уст. прыся́жны, -нага м.;

суд прися́жных суд прыся́жных.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́стал, ‑а, м.

1. Паводле евангелля — кожны з дванаццаці вучняў Хрыста, прапаведнікаў яго вучэння.

2. перан.; чаго. Заўзяты паслядоўнік і руплівы прапаведнік якой‑н. ідэі, вучэння. Апостал дабра і зла.

3. Царкоўная новазапаветная кніга, якая складаецца з «Дзеянняў апосталаў» і іх «Пасланняў».

[Грэч. apostolos — пасланец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

omnivorous [ɒmˈnɪvərəs] adj. fml

1. усёе́дны, усёпажыра́льны;

an omnivorous animal усёе́дная жывёліна

2. які́ прагна ўбіра́е/паглына́е;

an omnivorous reader заўзя́ты кнігалю́б

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адэ́пт

(лац. adeptus = які дасягнуў)

1) чалавек, азнаёмлены з тайнамі якога-н. вучэння, секты;

2) заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якой-н. ідэі, вучэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рыбало́ў, ‑лова, м.

1. Той, хто ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.). З зялёных запыленых вагонаў выходзілі дачнікі, грыбнікі, рыбаловы. Навуменка.

2. Тое, што і рыбак. [Кузьма] быў такі заўзяты і ўдалы рыбак, што вопытныя старыя рыбаловы ахвотна раіліся з ім і бралі з сабой. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zagorzały

zagorzał|y

гарачы; заўзяты; фанатычны;

~е spory — гарачыя спрэчкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)