Versátz

m -es заклада́нне, закла́д, зало́г

etw. in ~ gében* — закла́дваць што-н., аддава́ць у зало́г што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ДАМБКО́ЎСКІ (Dąbkowski) Пшэмыслаў

(23.2.1877, г. Львоў, Украіна — 18.12.1950),

польскі юрыст, гісторык права. Чл. Кракаўскай АН. Праф. Львоўскага ун-та (1916). У 1925—39 выдаваў «Гістарычна-прававы дзённік» (т. 1—13) і «Гістарычна-прававы даведнік». Аўтар адзінай на сёння сістэматызаванай працы «Прыватнае польскае права» (т. 1—2, 1910—11), навук. прац па гісторыі польскага права, архівістыцы, сац.-эканам. гісторыі («Парука», 1904, «Заклад», 1905, «Спадчынная і набытая маёмасць у праве літоўскім», 1916, і інш).

т. 6, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

guarantee​1 [ˌgærənˈti:] n.

1. гара́нтыя; зало́г, закла́д;

It’s still under guarantee. Тэрмін гарантыі яшчэ не скончыўся;

What guarantee can you offer? Што вы можаце прапанаваць у залог?

2. гара́нт; паручы́цель; паручы́целька

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pledge​1 [pledʒ] n.

1. абяца́нне; абавяза́цельства

2. зало́г, закла́д;

leave in pledge пакіда́ць у закла́дзе;

a pledge of love зало́г каха́ння

♦

sign/take the pledge dated даць заро́к не піць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спор м. спрэ́чка, -кі ж.;

вступи́ть в спор уступі́ць у спрэ́чку, пача́ць спрача́цца;

◊

спо́ру нет бясспрэ́чна, гаво́ркі няма́;

вне спо́ра бясспрэ́чна;

на спор у закла́д.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спо́рить несов.

1. спрача́цца; см. поспо́рить​ 1;

2. (состязаться) змага́цца;

3. (заключать пари) ісці́ ў закла́д, заклада́цца;

◊

о вку́сах не спо́рят аб гу́стах не спрача́юцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспрача́цца

1. stréiten* vi, sich auseinánder sétzen (аб чым-н. wégen G);

2. (ісці́ ў заклад) wétten vi, éine Wétte éingehen* (um A);

3. (спаборнічаць) wétteifern неаддз. vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Заве́т ’запавет’. Рус. заве́т, укр. заві́т ’тс’, польск. дыял. zawiat ’заклад’, чэш. závěť, уст. závėt ’запавет’, славац. závet, славен. zavèt, серб.-харв. за́вет, балг. кніжн. завѐт, макед. завет ’тс’. Ст.-слав., ст.-рус. завѣтъ ’умова, клятва, запавет, загад’. Бязафіксны аддзеяслоўны назоўнік агульнаслав. характару ад дзеяслова zavětiti ’накладваць абавязак, абяцаць, загадваць’ < větiti ’ведаць’. Значэнне, а магчыма, і само слова замацаваліся, відаць, пад ст.-слав. уплывам (параўн. польск. семантыку і адсутнасць слова ў серб.-луж.). Словы таго ж кораня веча, савет (гл.). Шанскі, 2, З, 15–16; Фасмер, 1, 305; БЕР, 1, 574; Махэк₂, 687.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wétte

f -, -n закла́д, спрэ́чка

éine ~ éingehen* — паспрача́цца

um die ~ láufen* — бе́гаць навы́перадкі

was gilt die ~? — на што спрача́емся?

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Заро́к ’абяцанне не рабіць што-н.’ Рус. заро́к, укр. зарі́к, заро́к ’тс’, серб.-харв. за́рок ’спрэчка, заклад’. Ст.-слав. зарокъ ’устанаўленне’. Ст.-рус. зарокъ ’запаведзь, урок, папрок, тэрмін’. Параўн. ст.-слав. зарещи ’забараніць, загадаць’. Утворана як назоўнік на ‑ъ ад зарекати з чаргаваннем галоснага, магчыма, у ст.-слав. мове, адкуль у ст.-рус. (> рус., укр., бел.), дзе развіваецца менавіта ст.-слав. значэнне ў адрозненне ад серб.-харв., дзе значэнне ’забарона’ архаічнае. Не выключана і самастойнае развіццё ўсх.-слав. слоў на што можа ўказваць рус. дыял. зарок ’фізічны недахоп у чалавека, жывёлы’; параўн. парок. Шанскі, 2, З, 60. Параўн. папрок, рэч, урок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)