рэлі́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Рэч, арганізм або з’ява, якія засталіся як перажыты ад старажытных эпох.

[Ад лац. relictus — пакінуты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцяжэ́нне, ‑я, н.

У лінгвістыцы — з’ява, пры якой два гукі сцягваюцца ў адзін гук. Сцяжэнне зычных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процілегласць назоўнік | жаночы род

  1. гл. процілеглы.

  2. Прадмет або з’ява, процілеглыя другім, непадобныя да іншых па якіх-н. прыметах.

    • Адзінства і барацьба процілегласцей.
    • Ён поўная п. свайму сябру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абло́маўшчына, ‑ы, ж.

Бязволле, лянота, бяздзейнасць як грамадская з’ява. (Ад імя Абломава — героя аднайменнага рамана І.А. Ганчарова.)

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзельнапо́ласць, ‑і, ж.

Раздзяленне полаў; з’ява, пры якой мужчынскія палавыя органы ўласцівы адным арганізмам, а жаночыя другім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Чужы, пабочны; неўласцівы, нехарактэрны. Эпігонскі класіцызм ва ўмовах Беларусі .. успрымаўся як з’ява чужародная. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяграфія назоўнік | жаночы род

  1. Апісанне жыцця і дзейнасці каго-н.

    • Б. Янкі Купалы.

  2. пераноснае значэнне: Гісторыя якіх-н. прадметаў, з’яў, падзей.

    • Кожная з’ява мае сваю біяграфію.

|| прыметнік: біяграфічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

біягра́фія, -і, мн. -і, -фій, ж.

1. Апісанне жыцця і дзейнасці каго-н. Б. Янкі Купалы.

2. перан. Гісторыя якіх-н. прадметаў, з’яў, падзей. Кожная з’ява мае сваю біяграфію.

|| прым. біяграфі́чны, -ая, -ае. Біяграфічныя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

анама́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з анамаліяй; які адхіляецца ад нормы, ад агульнай заканамернасці, ненармальны. Анамальнае развіццё. Анамальная з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфракцыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Пераламленне светлавога праменя ў атмасферы, а таксама змена напрамку гукавых ваганняў з-за неаднароднасці асяроддзя.

  • Р. святла.
  • Р. гука.

|| прыметнік: рэфракцыйны.

  • Рэфракцыйная з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)