інавацыя, ‑і, ж.

Новая з’ява ў мове, якая адрознівае яе ад першапачатковага або ранейшага стану. Лексічная інавацыя. Семантычная інавацыя.

[Англ. innovation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімптаматы́чны

1. симптомати́ческий, симптомати́чный;

~ная з’я́ва — симптомати́ческое (симптомати́чное) явле́ние;

2. мед. симптомати́ческий;

~нае лячэ́нне — симптомати́ческое лече́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сімптаматычны прыметнік

  1. Які з’яўляецца сімптомам чаго-н. (кніжнае).

    • Сімптаматычная з’ява.

  2. Які накіраваны на ліквідацыю асобных сімптомаў хваробы, а не на асноўную прычыну яе (спецыяльны тэрмін).

    • Сімптаматычнае дзеянне лякарства.

|| назоўнік: сімптаматычнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аксесуар назоўнік | мужчынскі род

  1. Дробны прадмет, дэталь сцэнічнага абсталявання (спецыяльны тэрмін).

  2. пераноснае значэнне: Пабочная з’ява, дэталь, якія дапаўняюць што-н., ствараюць фон для галоўнага (у жывапісе, скульптуры, літаратуры).

|| прыметнік: аксесуарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

зацьменне, ‑я, н.

Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрываюць другое нябеснае цела. Зацьменне Сонца. Зацьменне Месяца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыцяжэнне, ‑я, н.

Фізічная з’ява, якая заключаецца ў тым, што адно цела імкнецца наблізіцца да другога. Магнітнае прыцяжэнне. Узаемнае прыцяжэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацьменне назоўнік | ніякі род

  1. Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрывае другое нябеснае цела.

    • З. Месяца.
    • Сонечнае з.

  2. пераноснае значэнне: Часовае замарачэнне галавы.

    • На яго найшло нейкае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бытавы, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да быту. Бытавыя ўмовы, патрэбы. Бытавое абслугоўванне. // Прызначаны для штодзённага карыстання. Бытавая пасуда. Бытавы грым. // Звязаны з прадметамі шырокага ўжытку. Бытавыя словы. Бытавая лексіка.

2. Які апісвае, паказвае быт людзей якой‑н. сацыяльнай групы. Бытавы раман. Бытавы нарыс.

•••

Бытавая з’ява гл. з’ява.

Бытавое разлажэнне гл. разлажэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парадокс назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

  1. Думка, меркаванне, якое разыходзіцца з агульнапрынятымі поглядамі і на першы погляд нібы супярэчыць разумнаму сэнсу.

    • Гаварыць парадоксамі.

  2. З’ява, якая здаецца неверагоднай і нечаканай.

|| прыметнік: парадаксальны.

  • П. вывад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бытавы́ в разн. знач. бытово́й;

~вы́я ўмо́вы — бытовы́е усло́вия;

~ва́я дра́ма — бытова́я дра́ма;

~ва́я з’я́ва — бытово́е явле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)