вы́клюнуцца, ‑нецца; зак. і аднакр.

Разм. Прарасці; вылупіцца, прабіўшы знешняе покрыва (пра расліны, птушанят). [Старшыня:] — Пажоўкла твая плантацыя. Хваравітая твая кукуруза... Цяжка ёй было выклюнуцца з халоднай зямлі, цяжка. Бялевіч. — Не! Не! Жывая, я ў рукі браў яе [птушку], — адказаў мужчына, — пад ёю чатыры маленечкія рабенькія яечкі. Мабыць, хутка выклюнуцца птушаняткі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żywiec

żyw|iec

м.

1. жывец (рыба);

łowić na ~ca — лавіць на жыўца;

2. жывая вага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

оживлённый

1. прич. ажы́ўлены;

2. прил. ажы́ўлены, жва́вы; (живой) жывы́; (бойкий) бо́йкі;

оживлённое лицо́ ажы́ўлены твар;

оживлённая бесе́да ажы́ўленая (жыва́я) гу́тарка;

оживлённая торго́вля ажы́ўлены (бо́йкі) га́ндаль;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

living​2 [ˈlɪvɪŋ] adj. жывы́ (цяпер);

a living language жыва́я мо́ва;

one of the greatest living writers адзі́н з найвялі́кшых суча́сных пісьме́ннікаў;

living things раслі́ны і жывы́я істо́ты

♦

in living memory у па́мяці людзе́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жывато́к ’крынічнае месца’ (жыт., Яшкін), ’часовае русла ракі’ (палес., Талстой, Геогр.), жывато́чына ’крынічнае месца’, (слаўг., Яшкін). Укр. палес. жывотьок ’дрыгва’, животочина ’крыніца’ (Лысенка, СПГ). Ц.-слав., ст.-рус. животочьный ’жыватворны, цудадзейны’, ст.-рус. животекущий (аб вадзе). Жывая вада мае знач ’цякучая, крынічная вада’, а таксама казачнае ’цудадзейная вада’. Талстой (Геогр., 186) этымалагізуе жываток ад жывы і ток ’цячэнне’; гэта не выклікае пярэчанняў. Гл. яшчэ жывавод.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

implant

1. [ɪmˈplænt]

v.t.

1) усяля́ць, уво́дзіць, укараня́ць (ідэ́і)

2) устаўля́ць (зу́бы)

3) садзі́ць

4) пераса́джваць жыву́ю тка́нку

2. [ˈɪmplænt]

n.

пераса́джаная жыва́я тка́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

капе́йка, -і, ДМ -пе́йцы, мн. -і, -пе́ек, ж.

1. Дробная манета, адна сотая рубля.

Рассыпаць капейкі.

2. зб. Грошы, грашовыя сродкі.

◊

Без капейкі — без якіх-н. сродкаў існавання.

Да (апошняй) капейкі — без астатку патраціць, заплаціць, атрымаць і пад.

Жывая капейка — пра ўсё, што дае даход.

Капейка ў капейку — пры падліку грошай: абсалютна дакладна, колькі патрабуецца.

Ні капейкі (за душой) — зусім няма грошай.

|| памянш. капе́ечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

◊

Абысціся ў капеечку — дорага каштаваць.

|| прым. капе́ечны, -ая, -ае.

Капеечная манета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ты́чыцца, ‑чыцца; незак., каго-чаго.

Мець адносіны, дачыненне да каго‑, чаго‑н. Гэта мяне не тычыцца. Гэта не тычыцца справы. □ Іра, нібы перапынак яе і не тычыўся, па-ранейшаму сядзела, падпёршы галаву далонню. Марціновіч. Шыковіч ішоў, збіраючыся перадаць расказ Яраша, асабліва тую частку, што тычылася Савіча. Сказаць, што жывая дачка доктара. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаро́джа ж. Umzäunung f -, -en; Éinfriedung f -, -en; Zaun m -(e)s, Zäune; Máuer f -, -n (мур); Gítter n -s, - (краты); Hécke f -, -n (жывая агароджа)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́гарадзь ж.

1. (агароджа) Zaun m -(e)s, Zäune;

жыва́я за́гарадзь Hécke f -, -n;

2. (месца для жывёлы) Pferch m -(e)s, -e; Umzäunung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)