quécksilbrig, quécksilberig

a рухо́мы, жва́вы, непасе́длівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

régsam

a жва́вы, руха́вы, актыўны, дзе́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

«БА́РЫНЯ»,

«Барынька», беларускі нар. танец. Муз. памер 24 Тэмп жвавы. Запазычаны ў рускіх у 19 ст. (разам з прыпеўкамі), увабраў характэрныя рысы мясц. танц. традыцый. Вядомы як сольны імправізацыйны танец, дзе выканаўца паказвае сваю віртуознасць і спрыт пры падахвочванні гледачоў. Выконваецца і ў мяшаным складзе.

Л.К.Алексютовіч.

т. 2, с. 326

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

sprightly [ˈspraɪtli] adj. вясёлы, жва́вы, ажы́ўлeны;

sprightly style жывы́ стыль; бо́йкае пяро́;

sprightly steps лёгкія кро́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

perky

[ˈpɜ:rki]

adj.

спры́тны, бра́вы, спра́ўны; бы́стры; жва́вы; наха́бна задзі́рысты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

volant

[ˈvoʊlənt]

adj.

1) лётны, здо́льны лётаць

2) шпа́ркі, жва́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Су́крыцца ’завівацца’ (Касп.). Трубачоў (Слав. языкозн., V, 183) бачыць дзве магчымасці тлумачэння паходжання слова: са слав. *sukriti sę, звязанага з прым. *sukrъ(jь) і, далей, з *sučiti, *sъkati (гл. сукаць) або ад літ. sukrùs ’вяртлявы, жвавы’, sùkras ’тс’, лат. sukrs ’жвавы, энергічны’. Гл. таксама сукро.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«ГАЛУБЕ́Ц»,

«Голуб», бел. народны танец. Блізкі да рус. і ўкр. узораў з такой самай назвай. Муз. памер 24. Тэмп жвавы. Выконваецца парамі, з характэрным рухам «галубец» (удар абцаса аб абцас з падскокам). У старадаўнім варыянце танца хлопец і дзяўчына імправізавалі ўзаемаадносіны галубоў: партнёрка плыла павай, партнёр увіваўся каля яе.

т. 4, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Кі́длы ’жвавы, увішны (пра чалавека)’ (Жыв. сл., КЭС, лаг.). Лексікалізаваны дзеепрыметнік да кідаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

racy [ˈreɪsi] adj. піка́нтны (у розных знач.); жва́вы; энергі́чны;

racy humour калары́тны гу́мар;

racy jokes піка́нтныя жа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)