та́йный та́йны, тае́мны, патае́мны;

та́йное голосова́ние та́йнае галасава́нне;

та́йное жела́ние та́йнае (патае́мнае, тае́мнае) жада́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Verlángen

n -s, -

1) жада́нне, патрабава́нне

~ nach (D) патрэ́ба (у чым-н.)

auf ~ — па запатрабава́нню

2) туга́, мо́цнае жада́нне

j-s ~ stíllen — задаво́ліць чыё-н. жада́нне [патра́баванне]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дабраво́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дабравольнага, уласнае жаданне як стымул да якога‑н. дзеяння. Аб’яднацца на прынцыпах дабравольнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які выклікае жаданне рабіць што‑н.; які прымушае да чаго‑н. Пабуджальныя прычыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hérzenswunsch

m -(e)s, -wünsche шчы́рае жада́нне [імкне́нне]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

тае́мны

1. (скрытый, неизвестный, незаметный для других) та́йный;

~нае жада́нне — та́йное жела́ние;

2. (загадочно-непонятный) таи́нственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пла́кацца, плачацца; безас. незак.

Пра настрой, жаданне плакаць. Хацелася заплакаць, каб сляз[а]мі выліць гора, але не плакалася. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wunsch

m -es, Wünsche жада́нне, пажада́нне; pl пажада́нні

mein séhnlichster ~ — маё са́мае мо́цнае жада́нне

auf séinen ~ — зго́дна з вы́казаным ім пажада́ннем

éinen ~ hégen — мець жада́нне

j-s ~ státtgeben* — задаво́ліць чыё-н. (па)жада́нне

vom ~(e) geléitet — кіру́ючыся жада́ннем

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zniechęcać

незак. ( kogo do czego) адбіваць ахвоту (жаданне) (у каго да чаго); адштурхоўваць;

zniechęcać do pracy — адбіваць жаданне працаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

раздражні́цца, -дражню́ся, -дра́жнішся, -дра́жніцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Падвергнуцца ўздзеянню раздражняльніка.

Скура раздражнілася.

2. Прыйсці ў стан раздражнення, злосці.

3. Выклікаць, распаліць у сабе якое-н. жаданне.

|| незак. раздражня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. раздражне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)