ло́гас

(гр. logos = паняцце; думка, розум)

духоўны першапачатак, сусветны розум, абсалютная ідэя ў ідэалістычнай філасофіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

clergyman

[ˈklɜ:rdʒimən]

n., pl. -men

духо́ўны -ага, сьвята́р -а́, па́стар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

immaterial

[,ɪməˈtɪriəl]

adj.

1) нява́жны, неісто́тны; нязна́чны (памы́лка)

2) нематэрыя́льны, нярэ́чыўны, духо́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ordination

[,ɔrdənˈeɪʃən]

n.

пасьвячэ́ньне ў духо́ўны сан; рукапалажэ́ньне n. (у сан сьвятара́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clerical [ˈklerɪkl] adj.

1. духо́ўны

2. клерыка́льны

3. пі́сарскі, канцыля́рскі;

a clerical error апі́ска, памы́лка дру́ку;

clerical work канцыля́рская пра́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

іма́м, ‑а, м.

1. Правіцель мусульманкай дзяржавы, які спалучае ў адной асобе свецкую і духоўную ўладу.

2. Духоўны кіраўнік усіх магаметан або групы магаметан. // Той, хто правіць службу ў мячэці, а таксама мула — настаяцель саборнай мячэці.

[Ад араб. imām — які знаходзіцца наперадзе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Spiritu¦ál

n, m -s, -s спіры́чуэл, духо́ўны гімн (спеў у негрыцянскім стылі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мента́льны

(лац. mentalis = разумовы, духоўны)

які датычыць спосабу мыслення, духоўнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

А́ЛЬМА-МА́ТЭР

(лац. alma mater літар. маці-карміцелька),

старадаўняя студэнцкая назва універсітэта (якае дае «духоўны пажытак»); ужываецца як ласкальнае або жартоўнае, нярэдка ў дачыненні да інш. скончаных асобай навуч. устаноў.

т. 1, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спірытуалі́зм

(фр. spiritualisme, ад лац. spiritualis = духоўны)

ідэалістычнае філасофскае вучэнне, паводле якога дух (душа) з’яўляецца першаасновай свету.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)