Ветралюб (паэт.) ’дуб’ (КТС). Новаўтварэнне ад вецер і любіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адзіно́кі, -ая, -ае.

1. Аддзелены ад іншых падобных; без іншых, да сябе падобных.

А. дуб.

2. Які не мае сям’і, блізкіх; які адчувае сябе чужым сярод людзей, далёкім ад іх.

А. чалавек.

3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты.

Адзінокая старасць.

|| наз. адзіно́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крапа́к, ‑а, м.

Разм. Пра чалавека моцнага целаскладу. Сюды ж вольным часам заходзіць і царкоўны стараста Грыгор Крэшчык, крапак-старычына гадоў за шэсцьдзесят. Колас. // Пра моцнае дрэва, звычайна пра дуб. Ты бачыў, як шугае бура, А дуб не хіліць галавы, Стаіць крапак сярод суседзяў, Як непахісны вартавы. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gałęzisty

галіністы, галінасты, разгалісты;

gałęzisty dąb — разгалісты дуб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

віяле́нты

(ад лац. violent = нястрымны)

віды, найбольш магутныя па здольнасці ўтвараць згуртаванні або ўкараняцца ў іх (напр. дуб).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́кат, ‑а, М ‑каце; мн. какаты́, ‑о́ў; м.

Абл. Адгалінаванне (адно або некалькі) ад асноўнага ствала дрэва. Дуб на тры какаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шумналі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае лісце, што ўтварае шум (у 1 знач.). А дуб на гары шумналісты Трымаецца смела адзін. Маркевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віка́рны

(лац. vicarius = які замяшчае)

замяшчальны;

в-ыя віды — сістэматычна блізкія віды раслін або жывёл, якія займаюць розныя арэалы ці трапляюцца ў межах аднаго арэала, але ў розных экалагічных умовах (напр. дуб скальны, вядомы на паўднёвым захадзе Беларусі, і дуб звычайны, пашыраны на ўсёй тэрыторыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абпалі́ць

1. обже́чь; опали́ть;

а. кане́ц бервяна́ — обже́чь коне́ц бревна́;

а. кнот — обже́чь фити́ль;

а. валасы́ — опали́ть во́лосы;

дуб ~лі́ла мала́нкай — дуб опали́ло мо́лнией;

2. (сильно прокалить — глиняные изделия) обже́чь;

а. гаршкі́ — обже́чь горшки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ркавы I

1. про́бковый;

к. шлем — про́бковый шлем;

к. по́яс — про́бковый по́яс;

~вая падэ́шва — про́бковая подошва́;

2. про́бочный;

к. заво́д — про́бочный заво́д;

○ ~вае дрэ́ва — про́бковое де́рево;

к. дуб — про́бковый дуб

ко́ркавы II анат. ко́рковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)