echt

a сапра́ўдны; чы́сты (пра золата і г.д.)

ein ~er Freund — сапра́ўдны cцбар

~er Bruch — матэм. пра́вільны дроб

~ und recht — пра́вільна ва ўсіх адно́сінах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пра́вільны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адпавядае правілам, заснаваны на правілах (у 1 знач.); беспамылковы. Правільнае напісанне. □ Ярохін сказаў не на зусім правільнай, але выразнай англійскай мове: — Малайчына! Вы паглядзіце толькі, дзе ён пасадзіў нас. Па пятаку. Шамякін. // Заканамерны, рэгулярны. [Лютынскі:] Севазварот будуецца таксама толькі на строгім і правільным чаргаванні клетак. Крапіва.

2. Які адпавядае сапраўднасці; праўдзівы. [Валя] трымае.. [гадзіннік] у руцэ, просіць дзяўчыну-прадаўшчыцу завесці яго, паставіць стрэлкі на правільны час. Пестрак.

3. Такі, як патрэбна, які прыводзіць да патрэбных вынікаў. Правільны ўчынак. □ Адзіка правільным шляхам да шчасця — да заможнага і культурнага жыцця — для нас, сялян, з’яўляецца калгасны шлях. Брыль. // Разм. Добры, справядлівы (звычайна пра чалавека). — Правільны чалавек наш камандзір, — зазначыў ён нібы сам сабе. Краўчанка. — Правільны чалавек твой бацька, — пахваліў Васільеў. Алешка.

4. Рытмічны, раўнамерны, які дзейнічае пастаянна. Правільны пульс.

5. Які адпавядае правілам прапорцыі, сіметрыі. З аднаго боку над балотам цягнуўся вал досыць правільным паўкругам. Колас. Сталь — белая, бы чыстае срэбра, — правільным авалам астывала ля гарлавіны. Савіцкі. / Пра рысы твару. [Жанчына] мела надзвычай правільны твар з прыемным здаровым смуглым колерам. Карпюк.

6. Спец. Такі, усе стораны і вуглы якога роўны паміж сабой (пра многавугольнік). Правільны многавугольнік.

•••

Правільны дроб гл. дроб ​2.

Збіцца з правільнай дарогі гл. збіцца.

Збіць з правільнай дарогі гл. збіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акруглі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

1. Зрабіць круглым; падаць чаму‑н. акруглую форму. Далёкія кусты ў тонкім прыцемку раскупчасціліся, акруглілі свае абрысы і ў гордасці сваёй ядлаўцовай застылі перад адзінокай вярбою. Чорны. // Зрабіць больш кампактным. Невядома, што будзе далей з арэндаю, бо скарб хоча пусціць гэтую зямлю на замену з сялянамі на канцы вясковых шнуроў, якія падыходзяць або ўкліняюцца ў скарбовы лес, каб такім чынам акругліць княжацкія ўладанні. Колас. // перан. Разм. Надаць закончаны выгляд (думцы, фразе і пад.).

2. Выразіць у круглых лічбах. Акругліць дзесятковы дроб.

3. перан. Разм. Давесці да значных памераў; павялічыць. Акругліць суму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няпра́вільна прысл., няпра́вільны únrichtig, falsch; únregelmäßig, ábweichend; Fehl- (памылковы);

няпра́вільнае рашэ́нне Féhlentscheidung f -, -en;

няпра́вільны прысу́д Féhlurteil n -s, -e;

няпра́вільныя ры́сы тва́ру úngleichmäßige [únregelmäßige] Gesíchtszüge;

няпра́вільны дзеясло́ў грам. únregelmäßiges Verb;

няпра́вільны дроб матэм. únechter Bruch;

дзе́йнічаць няпра́вільна falsch hándeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скараці́цца сов.

1. в разн. знач. сократи́ться;

адле́гласць ~лася — расстоя́ние сократи́лось;

тэ́рмін рабо́т ~ці́ўся — срок рабо́т сократи́лся;

дроб мо́жа с. — мат. дробь мо́жет сократи́ться;

мы́шца ~ці́лася — мы́шца сократи́лась;

2. (сузиться, ограничиться) сверну́ться;

вытво́рчасць ~ці́лася — произво́дство сверну́лось

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fraction

[ˈfrækʃən]

1.

n.

1) Math. дроб -у m.

2) ча́стачка f., фрагмэ́нт -а m.; абло́мак, аско́лак -ка m.

3) Chem. фра́кцыя f., праду́кт пераго́нкі

2.

v.t.

1) дзялі́ць на ча́сткі

2) расклада́ць рэ́чыва на паасо́бныя фра́кцыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

коне́чный

1. кане́чны;

коне́чная величина́ мат. кане́чная велічыня́;

коне́чная дробь мат. кане́чны дроб;

2. (находящийся на конце) канцавы́;

коне́чная ста́нция желе́зной доро́ги канцава́я ста́нцыя чыгу́нкі;

3. (являющийся пределом) канчатко́вы;

коне́чная цель канчатко́вая мэ́та;

◊

в коне́чном счёте у канчатко́вым вы́ніку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zamiana

ж.

1. замена; абмен;

korzystna zamiana — выгадная замена;

zamiana mieszkań — абмен кватэр;

2. ператварэнне; абарачэнне;

zamiana na ułamek dziesiętny мат. ператварэнне ў дзесятковы дроб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áufheben

* vt

1) падыма́ць

2) касава́ць, адмяня́ць

ein Gesétz ~ — адмяня́ць зако́н; ліквідава́ць (пасаду)

3) захо́ўваць, забяспе́чваць

der Júnge ist dort gut áufgehoben — хло́пчык там до́бра забяспе́чаны

4) раскрыва́ць (загавор, змову)

5) матэм. скарача́ць

éinen Bruch ~ — скарача́ць дроб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bruch

I

m -(e)s, Brüche

1) пало́мка; раско́ліна

2) лом, лама́чча

3) мед. перало́м

4) матэм. дроб

II

m -(e)s, -Brüche

1) разрыў (адносін)

2) парушэ́нне (дагавору і г.д.)

◊ in die Brüche géhen* — ско́нчыцца кра́хам [права́лам], зрабі́цца непрыда́тным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)