калча́н

(тат. kalčan)

скураны або драўляны футарал для стрэл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мя́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Драўляны таўкач, якім таўкуць бульбу, расціраюць харчовыя прадукты.

2. перан. Непаваротлівы, няспрытны чалавек (разм.).

◊

Дурань і мяла зломіць (разм., неадабр.) — неразумны чалавек і добрую справу сапсуе.

Ні ў кола ні ў мяла (разм., неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

це́рам, -а, мн. -ы́ і (з ліч. 2, 3, 4) це́рамы, церамо́ў, м.

1. У Старажытнай Русі: высокі багаты дом у выглядзе вежы.

2. Пра высокі, прыгожы драўляны дом.

Не дом, а ц. пабудаваў!

|| памянш. церамо́к, -мка́, мн. -мкі́, -мко́ў, м.

|| прым. це́рамны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

але́й (род. але́ю) м. ма́сло (расти́тельное);

како́савы а. — коко́совое ма́сло;

канапля́ны а. — конопля́ное ма́сло;

○ драўля́ны а. — деревя́нное ма́сло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

стая́к I, -ка́ м., спец. стоя́к;

драўля́ны с. — деревя́нный стоя́к

стая́к II, -ка́ м., обл. (печка) голла́ндка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

стая́к м спец

1. (драўляны) Ständer m -s, -;

2. (труба) Stéigrohr n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ко́нязь Драўляны слуп (вв. Ямна і Буды Дзіс. пав.).

□ в. Канязёўка Краснап.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

абру́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вузкі драўляны ці металічны вобад, які набіваецца на бочку, кадушку і пад. для змацавання клёпак.

2. Сагнутая ў кольца пласціна (або стрыжань, прут і пад.).

Гімнастычны а.

3. Упрыгожанне, якое надзяецца на галаву.

Залаты а.

|| прым. абру́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ву́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Тое, што і вулачка. Двухкватэрны драўляны домік.. стаяў на рагу далёкіх ад цэнтра горада ціхіх вулак. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́ншпуг

(гал. handspaak)

1) драўляны або металічны рычаг для падымання- і перасоўвання грузаў на караблі;

2) драўляны кол, які ўтрымлівае палі ў патрэбным становішчы пры забіванні іх капром.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)