дру́жба, ‑ы, ж.
Блізкія прыязныя адносіны паміж кім‑н., заснаваныя на ўзаемнай прыхільнасць, агульнасці інтарэсаў і пад.; сяброўства. Даўняя дружба. Дружба народаў СССР. □ Наш доўг быў ісці, прабівацца да роднай зямлі, а доўг салдацкай дружбы патрабаваў ад мяне несці параненага сябра. Шамякін. Былі слаўныя вечары іх блізкасці і дружбы — хіба не можа быць дружбы паміж мужчынам і жанчынаю? Колас.
•••
Не ў службу, а ў дружбу; не па службе, а па дружбе гл. служба.
Дружба дружбай, а служба службай — нельга парушаць службовых законаў у імя дружбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
uiścić
зак.
1. заплаціць;
uiścić dług — заплаціць доўг;
2. здзейсніць; выканаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
заіка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
1. Гаварыць з цяжкасцямі, мімаволі паўтараць адны і тыя ж гукі, склады.
2. перан., пра каго-што, аб кім-чым і са злуч. «што». Упамінаць мімаходзь, асцярожна, намёкамі (разм.).
Яна пра доўг і не заікаецца.
|| зак. заікну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.
|| наз. заіка́нне, -я, н. (да 1 знач).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
amortize
[ˈæmərtaɪz]
v.t.
1) амартызава́ць, пагаша́ць доўг
2) Law. перадава́ць ула́снасьць юрыды́чнай асо́бе
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Напаве́р ’у доўг, у крэдыт’ (Грыг., Гарэц.), ’у пазыку’ (Вайск. сл.), напове́р ’без грошай, у крэдыт’ (ТС). З *на‑повер, гл. вера, верыць, гістарычна — гэта спалучэнне назоўніка ў він. скл. адз. л. з прыназоўнікам на (Карскі 2-3, 73).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крэдытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.
1. Даць (даваць) каму‑н. у доўг, адпусціць (адпускаць) што‑н. у крэдыт. Крэдытаваць пакупнікоў. Крэдытаваць вялікай сумай.
2. Адпусціць (адпускаць) каму‑н. крэдыты (у 3 знач.). Крэдытаваць будаўніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ábzahlen
vt выпла́чваць (у растэрмі- ноўку, на раты), ліквідава́ць доўг
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адрабо́так, ‑тку, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. адрабіць (у 1 знач.).
2. толькі мн. (адрабо́ткі, ‑аў). Праца селяніна сваімі прыладамі і коньмі на памешчыка, кулака за доўг, зямлю. Парабкам [фон Крош] плаціў вельмі мала, уся вёска хадзіла да яго на адработкі. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
spłacić
зак. выплаціць;
spłacić pożyczkę — выплаціць пазыку;
spłacić dług — выплаціць (аддаць) доўг
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
отда́ча в разн. знач. адда́ча, -чы ж.;
дать в долг без отда́чи даць у доўг без адда́чы;
отда́ча при вы́стреле адда́ча пры стрэ́ле.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)