бе́нталь

(англ. benthal, ад гр. benthos = глыбіня)

дно вадаёма і прыдонны слой вады, заселеныя арганізмамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Аўто́ры ’выраз у ніжняй частцы бочкі, у які ўстаўляецца дно’ (лельч., Арх. ГУ). Гл. уторы, адносна фанетыкі параўн. аўдод, аўторак і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нахіну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Абл. Нахіліцца. [Рыма] баялася нахінуцца з лодкі, каб лодка не перавярнулася і не паляцеў на дно ракі дарагі груз. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

промя́ть сов.

1. (продавить) праці́снуць, прадушы́ць;

промя́ть дно кастрю́ли праці́снуць (прадушы́ць) дно кастру́лі;

2. (заставить побегать, походить) спец. прамя́ць, размя́ць;

промя́ть ло́шадь прамя́ць (размя́ць) каня́; (не дать отечь) разг. прамя́ць, размя́ць;

промя́ть но́ги прамя́ць (размя́ць) но́гі;

3. (некоторое время) прамя́ць; (промесить) прамясі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ábsacken

vi (s)

1) асяда́ць (аб будынку)

2) ісці́ на дно

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

жаўтапе́сак Пясчаны бераг, пясчанае дно, пясчаная глеба (Глуск. Янк. II).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

мулава́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Ілісты. Да самага вечара, пакуль не сцямнела, ныралі мы, але так [ножыка] і не знайшлі. Глыбока на, тым месцы было, і дно мулаватае. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

founder

I [ˈfaʊndər]

n.

заснава́льнік -а m., заснава́льніца f.

II [ˈfaʊndər]

n.

плаві́льшчык -а m., ліце́йшчык -а m.

III [ˈfaʊndər]

1.

v.i.

1) патана́ць, тану́ць, ісьці́ на дно

2) закульга́ць (пра каня́)

2.

v.t.

затапля́ць, пуска́ць на дно

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

асе́сці, асяду́, ася́дзеш, ася́дзе; ася́дзь; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Апусціцца, паглыбіцца ў зямлю, ушчыльніўшыся, зляжаўшыся.

Сцены дома аселі.

Снег за ноч асеў.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Апускаючыся, сесці на дно, прыстаць да чаго-н. слоем.

Муць асела на дно.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Перастаць лётаць, сесці на што-н. (пра пчол, птушак і пад.).

Рой пчол асеў.

4. Пасяліцца на пастаяннае жыхарства.

Сям’я асела ў вёсцы.

5. перан. Затрымацца, замацавацца.

Радкі верша аселі ў памяці.

6. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць сілу, паслабець.

Голас неяк асеў, прагучаў ціха.

7. перан. Пасля ўзбуджэння аціхнуць, спыніць актыўную дзейнасць.

Чалавек змоўк, неяк асеў.

|| незак. асяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. асяда́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бузяны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Пакрыты бузою ​1 (у 1, 3 знач.). Стары падплыў да берага, падняў канец снасці з тычкаю і лёгка ўваткнуў тычку ў бузяное дно. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)