пай​II нескл., детск. ца́ца, -цы м. и ж.;

пай-де́вочка ца́ца-дзяўчы́нка, ца́ца;

пай-ма́льчик ца́ца-хло́пчык, ца́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́бін, ‑а.

Разм. Які мае адносіны да бабы, належыць бабе. [Бабуля:] — Марылька — дзедава дачка ад першай жонкі, бабіна падчарыца, дзяўчынка ціхая, слухмяная, працавітая. Брыль.

•••

Бабіна лета гл. лета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Báckfisch

m -(e)s, -e

1) сма́жаная ры́ба

2) уст. (дзяўчы́нка-)падле́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tóchter

f -, Töchter дачка́; дыял. дзяўчы́нка

éine höhere ~ — гімназі́стка, навучэ́нка жано́чага ліцэ́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

таўсту́ха ​1, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Разм. Тоўстая жанчына (радзей — дзяўчына, дзяўчынка).

таўсту́ха ​2, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Грыб сямейства павуціннікавых з шаўтавата-бураватай плямістай шапкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамаво́дства, ‑а, н.

Вядзенне дамашняй гаспадаркі. Займацца дамаводствам. // Адзін з прадметаў працоўнага выхавання вучняў у школе. — Мы вучыліся на ўроку дамаводства падаваць на стол, — папраўляючы фартушок, сказала дзяўчынка. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіця́ і дзіцё, дзіця́ці, Т дзіцём і дзіцем, мн. дзе́ці, дзяце́й, н.

1. Малы хлопчык або дзяўчынка.

Дзеці дашкольнага ўзросту.

Д. не заплача — матка не здагадаецца (прыказка). Яшчэ зусім д.

2. перан., чаго. Пра чалавека, які набыў яркія рысы свайго асяроддзя і часу.

Д. свайго веку.

Д. вуліцы.

Д. прыроды.

|| ласк. дзіця́тка, -а, мн. -кі, -так, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bewitch

[bɪˈwɪtʃ]

v.t.

1) зачаро́ўваць; заваро́жваць

2) Figur. зачаро́ўваць; захапля́ць

The little girl bewitched us all — Дзяўчы́нка зачарава́ла нас усі́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mädchen

n -s, -

1) дзяўчы́нка, дзяўчы́на

2) пакаёўка, прыслу́га

3) разм. лю́бая, каха́ная

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грабяне́ц, ‑нца, м.

Разм. Тое, што і грэбень. З грабянцом у кароткай прычосцы, у лёгкай стракатай сукенцы, румяная — Валька смяецца цяпер, як дзяўчынка. Брыль. З ганка быў відаць грабянец лесу. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)