*Трабяза́, трэбэза́ ’густы зараснік на балоце ці рацэ’ (Бес.). Гл. трапяза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вішня́к, ‑у, м., зб.

Вішнёвыя дрэвы, вішнёвы зараснік. Па-над парканам пышным валам Стаяў вішняк густы, прыўдалы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́льнічак, ‑чку, м.

Памянш.-ласк. да ельнік; малады ельнік. Вышэй трошкі — ельнічак густы. Там добра і прысесці. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coincide [ˌkəʊɪnˈsaɪd] v. (with) супада́ць, адпавяда́ць, быць адно́лькавымі;

coincide with the facts адпавяда́ць фа́ктам;

Оur tastes coincide. Нашы густы супадаюць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

similar [ˈsɪmələ] adj. (to, in) падо́бны (да);

a similar system аналагі́чная сістэ́ма;

We have similar tastes. У нас падобныя густы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сці́мерзнік ’густы лес ці хмызняк’, ’скупы чалавек’ (мёрск., Крыўко, вусн. паведамл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nierzadki

1. нярэдкі, часты;

~e wypadki — частыя выпадкі;

2. густы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Заґэнсты ’густаваты’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zagęsty ’тс’ (< za ’надта’ + gęsty//густы, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Куна́ты ’густы, купчасты’ (Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.), ’вастраверхі’ (Сцяшк. Сл.). Да куна (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акла́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Шырокі і густы (пра бараду). З барадой акладзістай Пуху лебядзінага Дзед-Мароз прыладзіўся Пад яе [елкі] галінамі. Васілёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)