хейлі́т
(ад гр. cheîlos = губа)
мед. запаленне чырвонай каймы, слізістай абалонкі і скуры губ.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
навярце́цца, ‑верціцца; зак.
Тое, што і навярнуцца (у 1 знач.). Сядзіць [Піліпка] ля стала, нібы ў акно глядзіць, .. а ў самога слёзы на вачах навярцеліся і дрыжыць ніжняя губа. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лабіядэнта́льны
(ад лац. labium = губа + dens, -ntis = зуб)
лінгв. губна-зубны зычны гук (напр. «в», «ф»).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Салагу́бы ’губаты’ (Ян.). Кантамінацыя салапаты (гл.) і губа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lower1 [ˈləʊə] adj. ні́жні, ніжэ́йшы;
the lower lip/teeth ні́жняя губа́/ні́жнія зу́бы;
on a lower floor паве́рхам ніжэ́й;
the lower classes ніжэ́й шыя кла́сы (грамадства)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
warga
warg|a
ж. губа;
~a górna — верхняя губа;
układ warga — уклад вуснаў;
zaciskać ~i — сціскаць вусны;
wydymać ~i — надзімаць вусны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ку́рачка ’зялёнка, назва грыба’ (Сцяшк., Жыв. сл.). Да кура (гл.). Параўн., аднак, курашка (гл.) ’губа’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адві́снуць, ‑не; пр. адвіс, ‑ла; зак.
Адцягнуцца, апусціцца ўніз; звіснуць. У Стафанковіча адвісла губа, і ён ледзьве выгаварыў: — То ратуйце хлопца, лячыце яго! Чорны. Быў Аніс ужо слабы, шчокі адвіслі, а замест багатай некалі барады тырчаў рэдкі і белы пушок. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сюсю́канне, ‑я, н.
Разм.
1. Дзеянне паводле дзеясл. сюсюкаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Хлопец здаваўся дурнаватым: адвіслая мокрая губа, доўгая, як у бусла, шыя, несамавітая, з сюсюканнем, гаворка. Навуменка.
2. Дзеянне паводле дзеясл. сюсюкаць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздзьму́цца, ‑муся, ‑мешся, ‑мецца; зак.
1. Напоўніцца паветрам; надзьмуцца. Мяч раздзьмуўся. □ У .. [Сашы] гнеўна раздзьмуліся ноздры, на шчоках з’явіліся пунсовыя плямы. Шамякін.
2. Павялічыцца ў аб’ёме; уздуцца, распухнуць. Губа напухла, раздзьмулася. □ Раздзьмуліся і пырснулі зялёнымі агеньчыкамі пупышкі ліп, пачалі выпроствацца кволыя, зморшчаныя лісцікі каштанаў. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)